Ο
Γρηγόριος Φουρτουνιάδης γεννήθηκε στο Φαναράκι του Βοσπόρου της
Κωνσταντινουπόλεως το 1838 ή το 1840. Υπό την προστασία του θείου του
Οικουμενικού Πατριάρχου Γρηγορίου του ΣΤ΄ εισήχθη στη Θεολογική Σχολή της
Χάλκης από την οποία αποφοίτησε το 1864 έχοντας ήδη χειροτονηθεί Διάκονος.
Υπηρέτησε αρχικά ως Αρχιδιάκονος στη Μητρόπολη Αμασείας. Το 1867 διορίστηκε
Μέγας Αρχιδιάκονος των Πατριαρχείων. Στις 2 Απριλίου 1870 εξελέγη
Μητροπολίτης Δημητριάδος και Ζαγοράς. Στις 4 Απριλίου 1870 χειροτονήθηκε
Πρεσβύτερος από τον Μητροπολίτη Δράμας Αγαθάγγελο. Στις 5 Απριλίου 1870
χειροτονήθηκε στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι της
Κωνσταντινουπόλεως Μητροπολίτης Δημητριάδος και Ζαγοράς. Τη χειροτονία
τέλεσε ο Μητροπολίτης Χαλκηδόνος Γεράσιμος, συμπαραστατούμενος από τους
Μητροπολίτες Τορνόβου Γρηγόριο, Δράμας Αγαθάγγελο, Γρεβενών Γεννάδιο, Αμίδης
Ιάκωβο και π.
Λιτίτσης Ιωσήφ. Επί των ημερών του η Μητρόπολη Δημητριάδος προσαρτήθηκε στην
Εκκλησία της Ελλάδος το 1882. Την 1 Ιουνίου 1890 παραιτήθηκε για λόγους
υγείας. Η παραίτηση έγινε αποδεκτή στις 4 Ιουνίου 1890. Ωστόσο στις 10
Νοεμβρίου 1891 αποκαταστάθηκε στην προηγούμενη θέση του. Εκοιμήθη στις 19 Ιουλίου 1907. |