Ο
κατά κόσμον Νικόλαος Ιβάνοβιτς Σομπόρωφ γεννήθηκε στο Σαποσόκ του Κυβερνείου
Ριαζάν το 1824. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Ακαδημία Κιέβου το 1851. Στις 15
Μαρτίου 1852 εκάρη μοναχός. Διάκονος χειροτονήθηκε στις 25 Μαρτίου 1852 και
Πρεσβύτερος στις 30 Μαρτίου 1852. Στις 30 Οκτωβρίου 1862 έλαβε το οφίκιο του
Αρχιμανδρίτη. Διετέλεσε Διευθυντής του Θεολογικού Σεμιναρίου του Τβερ από το
1866 μέχρι το 1872. Στις 15 Αυγούστου 1872 χειροτονήθηκε Επίσκοπος
Νοβομίργοροδ, Βικάριος της Επισκοπής Χερσώνος. Στις 23 Μαΐου 1879 εξελέγη
Επίσκοπος Αρχαγγέλου και Χολμογκόρης και στις 6 Μαρτίου 1882 Επίσκοπος
Πσκώβου και Πορχώβου. Στις 16 Φεβρουαρίου 1885 κατόπιν αιτήματός του
αποκαταστάθηκε στην Επισκοπή Αρχαγγέλου και Χολμογκόρης. Στις 3 Ιουνίου 1890
συνταξιοδοτήθηκε. Το 1896 διορίστηκε Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Σπάσο-Αντρονίκωφ
της Μόσχας. Εκοιμήθη στη Μόσχα στις 29 Απριλίου 1907. |