Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος πρώην Κίτρους κυρός Θεόκλητος. (1840-1907).
(Οικουμενικό Πατριαρχείο).

Ο Θεόκλητος Παπαϊώαννου γεννήθηκε στο χωριό Πρεμπόδιστα του Καζά Βοδενών και της Μητροπόλεως Μογλενών (σημερινή Σωσάνδρα της Πέλλας) το 1840. Την εγκύκλιο μόρφωση έλαβε στο χωριό του, τη Νάουσα και τη Βέρροια. Υπό την προστασία του Μητροπολίτη Βερροίας Θεοκλήτου εισήχθη στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, από την οποία αποφοίτησε το 1866. Το 1865 χειροτονήθηκε Διάκονος. Υπηρέτησε ως Δάσκαλος και Ιεροκήρυκας στα Βοδενά (Έδεσσα) από το 1865 μέχρι το 1869. Το 1873 αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Μετά την αποφοίτησή του υπηρέτησε ως Διευθυντής στα Βοδενά (1873-1874) και ως Διευθυντής της Κεντρικής Σχολής Θεσσαλονίκης (1874-1877). Στις 6 Μαρτίου 1877 χειροτονήθηκε Επίσκοπος Ιερισσού και Αγίου Όρους. Στις 5 Μαρτίου 1879 εξελέγη Επίσκοπος Πολυανής. Στις 27 Σεπτεμβρίου 1885 Επίσκοπος Πέτρας έχοντας συνυποψηφίους τον Επίσκοπο Μελιτουπόλεως Ευγένιο και τον Προϊστάμενο του Ιερού Ναού Αγίου Ιωάννου Γαλατά Κωνσταντινουπόλεως Αρχιμανδρίτη Πολύκαρπο. Στις 14 Μαΐου 1896 η Επισκοπή Πέτρας καταργήθηκε και συγχωνεύθηκε με τη Μητρόπολη Ελασσώνος και την Επισκοπή Κίτρους ο δε Επίσκοπος Θεόκλητος παύθηκε. Στις 23 Αυγούστου 1896 ο Θεόκλητος εξελέγη Επίσκοπος Κίτρους. Στις 20 Ιανουαρίου 1904 υπέβαλε την παραίτησή του, η οποία έγινε αποδεκτή από την Επισκοπική Σύνοδο της Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης στις 18 Φεβρουαρίου 1904. Εκοιμήθη στα Βοδενά (Έδεσσα) τον Σεπτέμβριο του 1907.