Ο
κατά κόσμον Γαβριήλ Ουλιάνοβιτς Γιατσκόφσκη γεννήθηκε
στο χωριό Πόλνη Μουκάρωφ της Κομητείας Ούσιτσας του Κυβερνείου Ποδόλσκ στις
13 Ιουλίου 1866. Στις 4 Αυγούστου 1890 εκάρη μοναχός στη Λαύρα των Σπηλαίων
του Κιέβου. Στις 9 Σεπτεμβρίου 1890 χειροτονήθηκε Διάκονος. Το 1894
αποφοίτησε από τη Θεολογική Ακαδημία Κιέβου. Στις 28 Ιουνίου 1894
χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος. Υπηρέτησε ως Καθηγητής στα Θεολογικά Σεμινάρια
του Τόμσκ και του Ιρκούτσκ. Το 1897 έλαβε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη και
διορίστηκε Διευθυντής του Θεολογικού Σεμιναρίου του Τόμσκ. Το 1901
διορίστηκε Διευθυντής του Θεολογικού Σεμιναρίου του Ριαζάν. Στις 21
Νοεμβρίου 1908 χειροτονήθηκε Επίσκοπος Κοζλώβου, Βικάριος της Επισκοπής
Ταμπώβου. Στις 13 Δεκεμβρίου 1912 τοποθετήθηκε Επίσκοπος Μπακού, Βικάριος
της Εξαρχίας Γεωργίας. Στις 13 Νοεμβρίου 1917 τοποθετήθηκε Επίσκοπος
Ελισαβετουπόλεως, Βικάριος της Επισκοπής Τιφλίδος. Ωστόσο στις 17 Νοεμβρίου
1917 εξελέγη Επίσκοπος Αικατερινβούργου και Ιρμπίτσκης. Το 1922 προήχθη σε
Αρχιεπίσκοπο. Το 1922 συνελήφθη και τον Ιανουάριο του 1923 καταδικάστηκε σε
πενταετή αυστηρή φυλάκιση. Το 1925 αποφυλακίστηκε. Στις 22 Δεκεμβρίου 1925
δημιούργησε το λεγόμενο "Γρηγοριανό σχίσμα". Μαζί με άλλους δέκα Επισκόπους
σχημάτισε το λεγόμενο "Προσωρινό Ανώτατο Εκκλησιαστικό Συμβούλιο" του οποίου
τέθηκε Πρόεδρος. Στις 29 Ιανουαρίου 1926 τέθηκε σε αργία και απομακρύνθηκε
από τη διοίκηση της Επαρχίας του. Στις 15 Νοεμβρίου 1926
το Συμβούλιο των "Γρηγοριανών" Επισκόπων τον προήγαγε σε Μητροπολίτη
Σβερδλόβου και Ουραλίων. Το 1927 ο Τοποτηρητής του Πατριαρχικού Θρόνου
Μητροπολίτης Κρουτίτσης Πέτρος επιβεβαίωσε από τη φυλακή την
αντικανονικότητα των πράξεών του Γρηγορίου. Το 1928 για λόγους υγείας
παραιτήθηκε από την Προεδρία του Συμβουλίου και αποσύρθηκε στην Επισκοπή
του. Εκοιμήθη στο Σβερδλόφσκ στις 26 Απριλίου 1932 χωρίς να επανέλθει στην
κανονική Εκκλησία. |