Ο
κατά κόσμον Ιβάν Βασίλιεβιτς Μπελιάγεφ γεννήθηκε στο Κυβερνείο της Βλαδίμης
στις 23 Σεπτεμβρίου 1862. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Ακαδημία του Καζάν το
1885. Μετά την κοίμηση της συζύγου και των παιδιών του εκάρη μοναχός τον
Μάρτιο του 1895. Στις 26 Μαρτίου 1895 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος. Το ίδιο
έτος έλαβε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη. Από το 1895 μέχρι το 1899 υπηρέτησε
ως Διευθυντής του Θεολογικού Σεμιναρίου Λιθουανίας. Την 1 Αυγούστου 1899
χειροτονήθηκε Επίσκοπος Σουμύ, Βικάριος της Επισκοπής Χαρκόβου. Στις 10
Δεκεμβρίου 1901 τοποθετήθηκε Επίσκοπος Νάρβας, Βικάριος της Επισκοπής Αγίας
Πετρουπόλεως. Στις 8 Φεβρουαρίου 1903 εξελέγη Επίσκοπος Ταμπώβου και Σάτσκ.
Χάρη στις ενέργειές του αποκαταστάθηκε το Βικαριάτο του Κοζλώβου, το οποίο
παρέμενε χωρίς Επίσκοπο από το 1869. Στις 7 Δεκεμβρίου 1909 προήχθη σε
Αρχιεπίσκοπο και εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Ιβηρίας (Καρταλίνης) και Καχέτης,
Έξαρχος Γεωργίας. Εκοιμήθη στην Αγία Πετρούπολη συνεπεία καρδιακού
επεισοδίου στις 9 Σεπτεμβρίου 1913. |