Ο
κατά κόσμον Νικόλαος Μίλας γεννήθηκε στο Σίμπενικ της Δαλματίας (στην
Αυστροουγγαρία τότε) στις 4 Απριλίου 1845. Σπούδασε τη Θεολογία στο
Θεολογικό Ινστιτούτο του Σρέμσκι Κάρλοβτσι και στη Θεολογική Ακαδημία του
Κιέβου, από την οποία αποφοίτησε το 1871. Το 1872 αναγορεύθηκε διδάκτορας
της Θεολογικής Σχολής του Τσερνοβικίου. Στις 24 Δεκεμβρίου 1873 εκάρη
μοναχός και στις 25 Δεκεμβρίου 1873 χειροτονήθηκε Διάκονος. Το 1874
τοποθετήθηκε Καθηγητής στο Θεολογικό Ινστιτούτο της Ζάρας (Ζαντάρ) της
Δαλματίας. Το 1875 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος. Στις 6 Αυγούστου 1880 έλαβε το
οφίκιο του Αρχιμανδρίτη. Το 1886 εκδιωχθείς από τις αρχές της
Αυστροουγγαρίας αναγκάστηκε να εγκατασταθεί στο Βελιγράδι όπου διορίστηκε
Διευθυντής του εκεί Θεολογικού Σεμιναρίου. Στις αρχές του 1888 επέστρεψε στη
Δαλματία. Στις 16 Σεπτεμβρίου 1890 χειροτονήθηκε στη Βιέννη Επίσκοπος
Δαλματίας και Ιστρίας. Υπήρξε σπουδαίος ιστορικός και κανονολόγος. Το 1905
του προσφέρθηκε η θέση του Μητροπολίτη Βελιγραδίου αλλά δεν την δέχτηκε.
Στις 21 Δεκεμβρίου 1911 υπέβαλε την παραίτησή του λόγω σύγκρουσής του με
κάποιους διανοούμενους της εποχής. Η παραίτηση έγινε δεκτή στις 19
Ιανουαρίου 1912. Αποσύρθηκε στο Ντουμπρόβνικ όπου και εκοιμήθη στις 20
Μαρτίου 1915. |