Ο
κατά κόσμον Χρήστος Ζαχάριεφ Γκολεμίνωφ γεννήθηκε στο Σαμάκοβο την 1 Μαρτίου
1850. Το 1869 εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου της Ρίλας. Το 1870
χειροτονήθηκε Διάκονος από τον Μητροπολίτη Νυσσάβας Παρθένιο. Το 1873
εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Το 1875 εισήλθε στη Θεολογική Ακαδημία
Κιέβου από την οποία αποφοίτησε το 1881. Υπηρέτησε ως δάσκαλος στην
Αδριανούπολη (1881-1884), το Σαμάκοβο (1884-1890) και το Λιάσκοβετς
(1890-1891). Το 1891 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και διορίστηκε Εφημέριος της
Βουλγαρικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης. Στις 6 Μαΐου 1894 χειροτονήθηκε Εξαρχικός Μητροπολίτης Βελισσού. Στο Βέλες συγκρούστηκε τόσο με τον Έλληνα
Μητροπολίτη όσο και με τη Σερβική Κοινότητα. Το 1906 εξελέγη Μητροπολίτης
Πελαγωνείας. Το 1913 μετά την κατάληψη του Μοναστηρίου από τους Σέρβους
εκδιώχθηκε και κατέφυγε αρχικά στη Θεσσαλονίκη και κατόπιν στην
Κωνσταντινούπολη. Το 1915 κατά τη διάρκεια του Α΄ παγκοσμίου πολέμου η
περιοχή πέρασε στα χέρια των Βουλγάρων και ο Μητροπολίτης Αυξέντιος
επέστρεψε στο Μοναστήρι τον Δεκέμβριο του 1915. Το Φθινόπωρο του 1916 το
Μοναστήρι καταλήφθηκε από τις δυνάμεις της Αντάντ και ο Μητροπολίτης
Αυξέντιος μετέφερε την έδρα του στο Πρίλεπ. Το 1918 μετά το τέλος του
πολέμου και την ήττα της Βουλγαρίας αναχώρησε για τη Βουλγαρία.
Εγκαταστάθηκε στη Σόφια όπου και εκοιμήθη στις 24 Φεβρουαρίου 1919. |