Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πενταπόλεως κυρός Νεκτάριος. (1846-1920).
(Πατριαρχείο Αλεξανδρείας).

Ο κατά κόσμον Αναστάσιος Κεφαλάς γεννήθηκε στη Σηλύβρια της Ανατολικής Θράκης την 1 Οκτωβρίου 1846. Σε νεαρή ηλικία μετέβη στην Κωνσταντινούπολη και εργάστηκε ως υπάλληλος σε συσκευαστήριο καπνού σε δυσμενείς συνθήκες. Αργότερα εργάστηκε σε επιπλοποιείο υπό καλύτερες συνθήκες και κατάφερε ταυτόχρονα να σπουδάζει. Το 1868 μετέβη στη Χίο όπου εργάστηκε ως Δημοδιδάσκαλος. Στις 7 Νοεμβρίου 1876 εκάρη μοναχός στη Νέα Μονή της Χίου με το όνομα Λάζαρος. Στις 15 Ιανουαρίου 1877 χειροτονήθηκε Διάκονος από τον Μητροπολίτη Χίου Γρηγόριο και έλαβε το όνομα Νεκτάριος. Το 1882 εισήλθε και το 1885 αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή Αθηνών. Μετά την αποφοίτησή του μετέβη στην Αλεξάνδρεια και στις 23 Μαρτίου 1886 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Σωφρόνιο. Στις 6 Αυγούστου 1886 έλαβε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη. Ταυτόχρονα διορίστηκε Πατριαρχικός Επίτροπος Καΐρου και γενικός Πνευματικός πάσης Αιγύπτου. Στις 15 Ιανουαρίου 1889 χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Πενταπόλεως. Τη χειροτονία τέλεσε ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Σωφρόνιος, συμπαραστατούμενος από τους Αρχιεπισκόπους Σιναίου Πορφύριο και π. Κερκύρας Αντώνιο. Εξαιτίας της ενάρετης ζωής του προκάλεσε πολλές αντιπάθειες μεταξύ των κληρικών του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, οι οποίοι τον συκοφάντησαν στον Πατριάρχη Σωφρόνιο ότι απεργάζεται την εκθρόνισή του. Ο Πατριάρχης πίστεψε τις συκοφαντίες και στις 11 Ιουλίου 1890 απέλυσε τον Μητροπολίτη Νεκτάριο από κάθε υπηρεσία και θέση στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας. Μη θέλοντας να δώσει συνέχεια στην υπόθεση ο Μητροπολίτης Νεκτάριος έφυγε για την Αθήνα όπου όμως βρήκε όλες τις πόρτες κλειστές χάρη στις ενέργειες των αντιπάλων του. Τελικά κατάφερε και διορίστηκε ως απλός ιεροκήρυκας στην Εύβοια και αργότερα (Σεπτέμβριος 1893) μετατέθηκε στη Φθιώτιδα και κατόπιν στη Φωκίδα. Καθώς οι εναντίον του κατηγορίες σταδιακά υποχώρησαν χάρη στην ενάρετη ζωή του κατάφερε και πήγε στην Αθήνα. Στις 13 Μαρτίου 1894 διορίστηκε Διευθυντής της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής Αθηνών. Στις αρχές του 1908 ασθένησε και παραιτήθηκε από τη Διεύθυνση της Σχολής. Το υπόλοιπο του βίου του το πέρασε στην Αίγινα όπου ανήγειρε την Ιερά Μονή της Αγίας Τριάδος. Εκοιμήθη στο Αρεταίειο Νοσοκομείο Αθηνών κατόπιν πολυωδύνου ασθενείας τη νύχτα της 8ης προς 9η Νοεμβρίου του 1920. Στη συνείδηση των πιστών αναγνωρίστηκε η αγιότητά του όσο ακόμη ζούσε. Στις 20 Απριλίου 1961 ανακηρύχτηκε και επισήμως άγιος από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Αναθεώρηση: Δευτέρα, 18 Σεπτεμβρίου 2023.