Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Νύσσης κυρός Παΐσιος. (;-1924).
(Οικουμενικό Πατριαρχείο).

Ο κατά κόσμον Σεραφείμ Παπαπαϊσίου κατήγετο από τη Νεάπολη (Νεβσεχιρ) της Επαρχίας Καισαρείας. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης το 1892, αφού υπέβαλε διατριβή με τίτλο "Ότι η Εκκλησία παρά των Θείων Γραφών και των Αποστόλων παρέλαβε τιθέναι τους αγίους πρεσβευτάς προς Θεόν". Υπηρέτησε ως Διευθυντής των Σχολών της πατρίδας του και ως Διάκονος και Ιεροκήρυκας της Κοινότητος Κοντοσκαλίου Κωνσταντινουπόλεως. Στις 10 Φεβρουαρίου 1903 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και διορίστηκε Προϊστάμενος της Ελληνικής Ορθοδόξου Κοινότητος Σκοπίων. Στις 17 Φεβρουαρίου 1903 έλαβε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη. Ακολούθως υπηρέτησε ως Εφημέριος σε διάφορες ενορίες της Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως. Στις 13 Οκτωβρίου 1913 χειροτονήθηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Τζιβαλίου Κωνσταντινουπόλεως τιτουλάριος Επίσκοπος Νύσσης. Τη χειροτονία τέλεσε ο Μητροπολίτης Ιωαννίνων Γερβάσιος, συμπαραστατούμενος από τους Μητροπολίτες Μαρωνείας Νικόλαο, Σισανίου Ιερόθεο, Σωζοαγαθουπόλεως Δωρόθεο και Χαλδίας Λαυρέντιο. Διετέλεσε Αρχιερατικώς Προϊστάμενος της Κοινότητος Τζιβαλίου Κωνσταντινουπόλεως. Επίσης διετέλεσε τοποτηρητής των Μητροπόλεων Βελλάς και Προύσης. Εκοιμήθη στην Αθήνα στις 27 Αυγούστου 1924.