Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φωκίδος κυρός Αμβρόσιος. (1864-1928).
(Εκκλησία της Ελλάδος).

Ο κατά κόσμον Σακελλάρης Τσάπος γεννήθηκε στην Κάλυμνο στις 28 Αυγούστου 1864 (ή 1863). Αποφοίτησε από τη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών το 1887 και από τη Θεολογική Σχολή Αθηνών το 1892. Διάκονος χειροτονήθηκε από τον συντοπίτη του Επίσκοπο Πλαταμώνος Αμβρόσιο. Υπηρέτησε ως Διάκονος στην Ελληνική Πρεσβεία Αγίας Πετρουπόλεως (1889-1890) και ως Πρεσβύτερος και Ιεροκήρυκας στον Νομό Τρικάλων (1890-1893). Το 1893 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος από τον Επίσκοπο Θαυμακού Μισαήλ. Το 1895 διορίστηκε Ιεροκήρυκας των Νομών Φθιώτιδος και Φωκίδος. στη συνέχεια υπηρέτησε ως Εφημέριος στην Ηγουμενίτσα και κατόπιν στην Ιερά Μονή Αγάθωνος. Το 1899 διορίστηκε Ιεροκήρυκας και Εφημέριος του Βασιλικού Ναυστάθμου. Στις 8 Ιουλίου 1901 χειροτονήθηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Καρύτση Επίσκοπος Φωκίδος. Στις 3 Οκτωβρίου 1917 καταδικάστηκε σε έκπτωση λόγω της συμμετοχής του στο ανάθεμα του Βενιζέλου. Επανήλθε στη θέση του με Β.Δ. στις 16 Νοεμβρίου 1920. Το 1922 προήχθη σε Μητροπολίτη μαζί με τους υπόλοιπους Επισκόπους της Εκκλησίας της Ελλάδος. Στις 3 Δεκεμβρίου 1922 επανήλθε σε ισχύ η απόφαση της εκπτώσεώς του από τον θρόνο πλην όμως αποκαταστάθηκε οριστικά με απόφαση Μείζονος Συνόδου στις 2 Ιανουαρίου 1923. Προσβληθείς από περιτονίτιδα εκοιμήθη αιφνιδίως στην Αθήνα στις 27 Ιανουαρίου 1928.