Ο
κατά κόσμον Βασίλειος Κωνσταντίνοβιτς Ζβέρεφ γεννήθηκε
στη Μόσχα στις 18 Φεβρουαρίου 1878. Σπούδασε στην Ιστορικό-Φιλολογική Σχολή
της Μόσχας και στη Θεολογική Ακαδημία του Καζάν. Στις 8 Αυγούστου 1910 έλαβε
το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη. Υπηρέτησε ως Καθηγητής στο Θεολογικό Σεμινάριο
του Ορέλ (1902-1903), ως Εφημέριος στην Επισκοπή Μόσχας (1903-1907), ως
Καθηγητής στο Θεολογικό Σεμινάριο του Νοβγορόδου (1907-1909), ως Ηγούμενος
στην Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Μπελιώβου (1909-1916), ως
Ιεροκήρυκας του στρατού (1916-1917) και ως Ηγούμενος στην Ιερά Μονή
Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ζελτικώβ Τβερ (1917-1919). Στις 2 Φεβρουαρίου 1919
χειροτονήθηκε Επίσκοπος Μπαλάχνας, Βικάριος της Επισκοπής Κάτω Νοβγορόδου.
Το 1920 παύθηκε. Τον Ιανουάριο του 1922 τοποθετήθηκε Επίσκοπος Στάριτσας,
Βικάριος της Επισκοπής Τβερ. Το 1924 παύθηκε. Τον Ιανουάριο του 1926 προήχθη
σε Αρχιεπίσκοπο και εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Βορόνεζ και Ζαντόνσκ. Τον Νοέμβριο
του 1926 συνελήφθη και το 1927 καταδικάστηκε σε δεκαετή φυλάκιση και
παύθηκε. Φυλακίστηκε στις φυλακές Σολόβκι στη Λευκή Θάλασσα. Ασθένησε με
τύφο και εκοιμήθη στις φυλακές στις 7 Φεβρουαρίου 1929. Το 1999 τα οστά του
ανακομίστηκαν και τοποθετήθηκαν στην Ιερά Μονή Σολόβκι. Το 2000 ανακηρύχθηκε
άγιος από το Πατριαρχείο Ρωσίας. |