Η Αυτού Θειοτάτη Παναγιότης ο Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως,
Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης κυρός Βασίλειος ο Γ΄ (1840-1929).
(Οικουμενικό Πατριαρχείο).

Ο κατά κόσμον Βασίλειος Γεωργιάδης γεννήθηκε στη Χρυσούπολη (Σκούταρι) της Χαλκηδόνος το 1840. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή Αθηνών το 1871 αφού προηγουμένως σπούδασε και Φιλολογία. Το 1872 διορίστηκε Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Χάλκης, στην οποία δίδαξε μέχρι το 1880. Από το 1880 μέχρι το 1884 πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ευρώπη. Το 1884 αναγορεύθηκε διδάκτωρ της Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου του Μονάχου. Το ίδιο έτος διορίστηκε Διευθυντής της Ιερατικής Σχολής Κωνσταντινουπόλεως. Διάκονος χειροτονήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 1884 από τον Μητροπολίτη Αγκύρας Γεράσιμο και Πρεσβύτερος στις 25 Δεκεμβρίου 1884 από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Ιωακείμ τον Δ΄. Στις 30 Δεκεμβρίου 1884 έλαβε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη. Στις 8 Αυγούστου 1889 εξελέγη Μητροπολίτης Αγχιάλου έχοντας συνυποψηφίους τον Μητροπολίτη π. Ερσεκίου Ιγνάτιο (1 ψήφος) και τον Αρχιμανδρίτη Σεραφείμ Ζερλέντη. Στις 24 Σεπτεμβρίου 1889 χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Αγχιάλου. Τη χειροτονία τέλεσε ο Μητροπολίτης Νικαίας Σωφρόνιος, συμπαραστατούμενος από τους Μητροπολίτες Νικοπόλεως Ιερώνυμο, Φιλιππουπόλεως Ιωακείμ, Ξάνθης Διονύσιο, Σηλυβρίας Γερμανό, Ίμβρου Παΐσιο, Μογλενών Καλλίνικο και Λιτίτσης Ιγνάτιο. Το 1906 μετά την πυρπόληση και καταστροφή της Αγχιάλου από τους Βουλγάρους κατέφυγε στην Κωνσταντινούπολη αφού προηγουμένως κρατήθηκε φυλακισμένος από τους Βουλγάρους κάτω από άθλιες συνθήκες από τον Ιούλιο μέχρι τον Νοέμβριο του 1906. Στις 7 Φεβρουαρίου 1909 εξελέγη Μητροπολίτης Πελαγωνείας και στις 13 Μαΐου 1910 Μητροπολίτης Νικαίας. Στις 13 Ιουλίου 1925 εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης σε ηλικία 85 ετών. Εκοιμήθη στην Κωνσταντινούπολη στις 29 Σεπτεμβρίου 1929.