Ο
κατά κόσμον Γαβριήλ Γαβριήλοβιτς Σομπόλεφ γεννήθηκε στο
Βίμποργκ τον Νοέμβριο του 1880. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Ακαδημία Αγίας
Πετρουπόλεως το 1904. Στις 28 Σεπτεμβρίου 1902 εκάρη μοναχός και
χειροτονήθηκε Διάκονος. Το 1903 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος. Την 1 Νοεμβρίου
1911 έλαβε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη. Στις 17 Σεπτεμβρίου 1917
χειροτονήθηκε Επίσκοπος Κασίρας, Βικάριος της Επισκοπής Τούλας. Στις 22
Ιανουαρίου 1920 τοποθετήθηκε Επίσκοπος Νοβοσίλ, Βικάριος επίσης της
Επισκοπής Τούλας. Το 1921 τοποθετήθηκε Επίσκοπος Βιαζνικίου, Βικάριος της
Επισκοπής Βλαδίμης. Το 1923 συνελήφθη και καταδικάστηκε σε τριετή εκτοπισμό
στην περιοχή Νάριμ. Τον Δεκέμβριο του 1925 εξελέγη Επίσκοπος Βλαδίμης και
Σουσδαλίας αλλά παύθηκε τον Ιανουάριο του 1926. Τον Ιούνιο του 1926 προήχθη
σε Αρχιεπίσκοπο και εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Σβερδλόβου και Ιρμπίτσκης. Το 1927
μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο Σολόβκι και από εκεί εκτοπίστηκε στο χωριό Τουμ
του Ναρίμ της Δυτικής Σιβηρίας. Στις 21 Μαρτίου 1933 παύθηκε. Το ίδιο έτος δέχθηκε την επίθεση ενός ληστή ο
οποίος τον μαχαίρωσε οκτώ φορές στο πρόσωπο και το κεφάλι. Ο ληστής
συνελήφθη την επομένη ημέρα και καταδικάστηκε σε θάνατο. Ο Αρχιεπίσκοπος
Κορνήλιος εκοιμήθη εξαιτίας των τραυμάτων στις 16 Απριλίου 1933. |