Ο
κατά κόσμον Μιχαήλ Σακελλαρόπουλος γεννήθηκε στο
Βασσαρά Λακωνίας το 1852. Την 1 Ιανουαρίου 1878 εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή
Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων Λακωνίας. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή
Αθηνών το 1885. Υπηρέτησε ως Καθηγητής στην Εύβοια και τη Σπάρτη. Διάκονος
χειροτονήθηκε από τον Φωκίδος Δαυΐδ και Πρεσβύτερος από τον Πατρών Δαμασκηνό
στις 8 Ιουλίου 1890. Από το 1892 μέχρι το 1901 υπηρέτησε ως Εφημέριος στο
Μόναχο και από το 1901 μέχρι το 1904 ως Γραμματέας της Ιεράς Συνόδου της
Εκκλησίας της Ελλάδος. Στις 9 Ιουλίου 1904 χειροτονήθηκε στον Μητροπολιτικό
Ναό Αθηνών Επίσκοπος
Μεσσηνίας. Τη χειροτονία τέλεσε ο Μητροπολίτης Αθηνών Προκόπιος,
συμπαραστατούμενος από τους Αρχιεπισκόπους Άρτης Γεννάδιο, Ζακύνθου Διονύσιο και Κερκύρας
Σεβαστιανό. Στις 27 Οκτωβρίου 1917 κηρύχθηκε έκπτωτος από το Ανώτατο
Εκκλησιαστικό Δικαστήριο. Αποκαταστάθηκε με Β.Δ. στις 16 Νοεμβρίου 1920 και
με απόφαση της Μείζονος Συνόδου στις 2 Ιανουαρίου 1923. Το 1922 προήχθη σε
Μητροπολίτη μαζί με τους υπόλοιπους Επισκόπους της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Εκοιμήθη στις 17 Ιουνίου 1933. |