Ο Πανιερώτατος Επίσκοπος Βανάτου κυρός Γεώργιος. (1872-1935).
(Πατριαρχείο Σερβίας).

Ο κατά κόσμον Γεώργιος Λέτιτς γεννήθηκε στις 6 Απριλίου 1872 στο Παλαιό Μπετσέγ (σημερινό Μπετσέγ) της Μπάτσκας (Βοιβοντίνας) της Σερβίας. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή του Τσερνοβικίου το 1897. Στις 4 Απριλίου 1895 εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή Μπεότσιν (σήμερα ανήκει στην Επισκοπή Συρμίου). Το ίδιο έτος χειροτονήθηκε Διάκονος και τον Μάρτιο του 1898 Πρεσβύτερος. Στις 7 Μαΐου 1901 έλαβε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη. Στις 14 Μαρτίου 1904 χειροτονήθηκε στο Κάρλοβατς Επίσκοπος Τιμισοάρας (υπό τη Μητρόπολη-Πατριαρχείο Καρλοβικίου τότε). Από το 1918 μέχρι το 1920 διετέλεσε τοποτηρητής της Μητροπόλεως Καρλοβικίου και των Επισκοπών Άνω Καρλοβικίου και Μπάτσκας. Το 1920 εξελέγη Επίσκοπος Μπάτσκας αλλά μετά από δύο εβδομάδες αποκαταστάθηκε στην Επισκοπή Τιμισοάρας. Μετά τη Συνθήκη του Τριανόν (4 Ιουνίου 1920) το Ανατολικό τμήμα της Επισκοπής Τιμισοάρας (μεταξύ του οποίου και η πόλη της Τιμισοάρας) αποδόθηκε στη Ρουμανία. Έτσι η Επισκοπή Τιμισοάρας βρέθηκε εντός δύο κρατών της Γιουγκοσλαβίας και της Ρουμανίας. Τότε ο Επίσκοπος Γεώργιος μετέφερε την έδρα του από την Τιμισοάρα στην πόλη Βελίκα Κίκιντα (σήμερα Κίκιντα) της Σερβικής Βοϊβοντίνας. Την 1 Ιανουαρίου 1931 τοποθετήθηκε τοποτηρητής της Επισκοπής Βέρσατς. Το ίδιο έτος προσαρτήθηκε στην Επισκοπή Βέρσατς το Δυτικό τμήμα της Επισκοπής Τιμισοάρας και η Επισκοπή Βέρσατς μετωνομάστηκε σε "Βανάτου", της οποίας Επίσκοπος εξελέγη ο Βανάτου Γεώργιος. Παράλληλα ανέλαβε τοποτηρητής της Επισκοπής Τιμισοάρας για το εναπομείναν εντός της Ρουμανίας τμήμα της Επισκοπής αυτής. Εκοιμήθη στο Βελιγράδι στις 8 Νοεμβρίου 1935.