Ο
κατά κόσμον Αλέξανδρος Ιβάνοβιτς Σμόλενετς γεννήθηκε
στη Βαρσοβία στις 21 Ιουλίου 1873. Σε νεαρή ηλικία προσχώρησε στην Ορθοδοξία
από τον Ρωμαιοκαθολικισμό. Το 1896 αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή της
Βαρσοβίας. Μέχρι το 1899 εργάστηκε στον χώρο της Δικαιοσύνης. Στις 23
Μαρτίου 1902 εκάρη μοναχός. Το ίδιο έτος χειροτονήθηκε Διάκονος και
Πρεσβύτερος. Το 1902 αποφοίτησε από τη Θεολογική Ακαδημία του Καζάν και
διορίστηκε Καθηγητής στην ίδια Σχολή. Το 1905 έλαβε το οφίκιο του
Αρχιμανδρίτη και διορίστηκε Διευθυντής του Θεολογικού Σεμιναρίου
Αλεξανδρώβου (στην πόλη Αρντόν της Βόρειας Οσετίας). Στις 22 Οκτωβρίου 1910
χειροτονήθηκε Επίσκοπος Πιατιγκόρσκ, Βικάριος της Επισκοπής Βλαδικαυκάσου.
Στις 17 Απριλίου 1912 τοποθετήθηκε Επίσκοπος Στάριτσας, Βικάριος της
Επισκοπής Τβερ και στις 7 Σεπτεμβρίου 1917 Επίσκοπος Ταϊγανίου, Βικάριος της
Επισκοπής Αικατερινοσλάβ. Στις 24 Μαΐου 1919 εξελέγη Επίσκοπος της
νεοσύστατης Επισκοπής Ροστόβου και Ταϊγανίου. Στις 30 Αυγούστου 1927
παραιτήθηκε. Την 1 Νοεμβρίου 1927 προήχθη σε Αρχιεπίσκοπο και εξελέγη
Αρχιεπίσκοπος Σταυρουπόλεως. Ωστόσο στις 25 Νοεμβρίου 1927 εξελέγη
Αρχιεπίσκοπος Στάλινγκραδ. Στις 8 Ιουλίου 1930 εξελέγη Αρχιεπίσκοπος
Κριμαίας (με έδρα τη Θεοδοσία). Στις 24 Αυγούστου 1931 εξελέγη Αρχιεπίσκοπος
Ορέλ. Στις 27 Ιουλίου 1932 παύθηκε. Στις 17 Σεπτεμβρίου 1935 εξελέγη
Αρχιεπίσκοπος Σεμιμπαλαντίνσκ και Ούστ Καμενογκόρσκ αλλά δεν μπόρεσε να
μεταβεί στην Επαρχία του λόγω ασθενείας. Στις 31 Μαρτίου 1936 παύθηκε.
Εκοιμήθη στο Ταϊγάνιο (Ταγκανρόγκ) στις 19 Δεκεμβρίου 1937. |