Ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος πρώην Κάμενετς Ποδόλσκ και Βρατσλάβας κυρός Ποιμήν. (1875-1937).
(Πατριαρχείο Ρωσίας).

Ο κατά κόσμον Παύλος Γρηγόριεβιτς Πεγκώφ γεννήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 1875 στο Κυβερνείο της Ουφάς. Στις 28 Φεβρουαρίου 1898 εκάρη μοναχός. Διάκονος χειροτονήθηκε στις 6 Μαρτίου 1898 και Πρεσβύτερος στις 2 Φεβρουαρίου 1900. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Ακαδημία του Καζάν το 1901. Στις 15 Αυγούστου 1907 έλαβε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη. Στις 13 Φεβρουαρίου 1911 χειροτονήθηκε Επίσκοπος Μπακού, Βικάριος της Εξαρχίας Γεωργίας. Τη χειροτονία τέλεσε ο Αρχιεπίσκοπος Καρταλίνης και Καχέτης Ιννοκέντιος, συμπαραστατούμενος από τους Επισκόπους Γκούριας και Μινγκρέλης Λεωνίδα, Ιμερέτης Γεώργιο, Αλαβέρδης Δαυΐδ και Πιατιγκόρσκ Αρσένιο. Στις 13 Δεκεμβρίου 1912 τοποθετήθηκε Επίσκοπος Ερεβάν επίσης Βικάριος της Εξαρχίας Γεωργίας. Στις 12 Φεβρουαρίου 1915 τοποθετήθηκε Επίσκοπος Μπάλτας, Βικάριος της Επισκοπής Ποδόλσκ (Κάμενετς Ποδόλσκ). Τον Οκτώβριο του 1917 εξελέγη Επίσκοπος Ποδόλσκ (Κάμενετς Ποδόλσκ) και Βρατσλάβας. Στις 7 Ιανουαρίου 1918 υπό την Προεδρία του Επισκόπου Ποιμένος και με ευλογία του Πατριάρχου Ρωσίας Τύχωνος συγκλήθηκε στο Κίεβο Πανουκρανική Σύνοδος, η οποία απέρριψε με 150 ψήφους έναντι 60 την ιδέα ιδρύσεως Αυτοκέφαλης Εκκλησίας στην Ουκρανία. Το 1921 προήχθη σε Αρχιεπίσκοπο. Το 1922 προσχώρησε στο σχίσμα των "Ανανεωτών". Το 1923 εντός του σχίσματος προήχθη σε Μητροπολίτη Χαρκόβου. Τον Μάιο του 1925 τέθηκε επικεφαλής της υπό τη "ζώσα Εκκλησία" Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ουκρανίας. Την 1 Μαρτίου1935 συνταξιοδοτήθηκε. Σύμφωνα με τον Μητροπολίτη Κουϊμπισέβου Μανουήλ το 1935 επέστρεψε στην κανονική Εκκλησία και εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Κάμενετς Ποδόλσκ και Βρατσλάβας. Ωστόσο σύμφωνα με νεότερη έρευνα η πληροφορία αυτή ελέγχεται ως ανακριβής. Παρέμεινε στο σχίσμα ως σχολάζων Αρχιερεύς. Το 1937 συνελήφθη και καταδικάστηκε σε θάνατο. Εκτελέστηκε στο Κουπιάνσκ του Κυβερνείου Χαρκόβου στις 14 Δεκεμβρίου 1937.