Ο
κατά κόσμον Πέτρος Σεμιώνοβιτς Τιτώφ γεννήθηκε στο
Κουζνέτσκ του Κυβερνείου Τόμσκ στις 25 Δεκεμβρίου 1877. Αποφοίτησε από τη
Θεολογική Ακαδημία του Καζάν το 1901. Στις 21 Αυγούστου 1901 εκάρη μοναχός.
Στις 23 Αυγούστου 1901 χειροτονήθηκε Διάκονος από τον Επίσκοπο Ουφάς
Αντώνιο. Από το 1906 μέχρι το 1909 υπηρέτησε στην Επισκοπή Ιρκούτσκ. Στις 30
Αυγούστου 1909 έλαβε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη και διορίστηκε δάσκαλος στο
Ζιτόμιρ. Στις 30 Αυγούστου 1914 χειροτονήθηκε Επίσκοπος Ελισαβετγκράδ,
Βικάριος της Επισκοπής Χερσώνος. Τη χειροτονία τέλεσε ο Μητροπολίτης Κιέβου
και Γαλικίας Φλαβιανός, συμπαραστατούμενος από τους Αρχιεπισκόπους Χερσώνος
Ναζάριο, Κισινιώβου Πλάτωνα και τον Επίσκοπο Νικολαγέβου Αλέξιο. Στις 14
Δεκεμβρίου 1917 παύθηκε από Επίσκοπος Ελισαβετγκράδ και τοποθετήθηκε
Ηγούμενος της Λαύρας του Αγίου Αλεξάνδρου Νέφσκυ στην Αγία Πετρούπολη. Στις
26 Ιανουαρίου 1918 τοποθετήθηκε Επίσκοπος Νικολαγέβου, Βικάριος της
Επισκοπής Χερσώνος. Το 1921 εξελέγη Επίσκοπος Οδησσού και Χερσώνος. Το 1923
συνελήφθη και καταδικάστηκε σε θάνατο αλλά η ποινή του μετατράπηκε σε
απέλαση από τα εδάφη της Ουκρανίας. Τον Ιούνιο του 1925 προήχθη σε
Αρχιεπίσκοπο και εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Χερσώνος και Νικολαγέβου. Τον
Νοέμβριο του 1925 συνελήφθη και φυλακίστηκε μέχρι το 1928 στις φυλακές
Σολόβκι στη Λευκή Θάλασσα. Τον Σεπτέμβριο του 1928 παύθηκε από την Επισκοπή
Χερσώνος. Το 1928 εκτοπίστηκε στη Σιβηρία. Αντιτάχθηκε στον αναπληρωτή
τοποτηρητή του Πατριαρχικού Θρόνου Μητροπολίτη Κάτω Νοβγορόδου Σέργιο αλλά
δεν διέκοψε την κοινωνία μαζί του. Το 1931 καταδικάστηκε σε τριετή εκτοπισμό
στο Καζαχστάν. Το 1935 συνελήφθη και πάλι και καταδικάστηκε σε πενταετή
εκτοπισμό στην πόλη Τουρτκούλ του Καρακαλπακστάν (στο σημερινό
Ουζμπεκιστάν). Τον Αύγουστο του 1937 συνελήφθη και στις 28 Οκτωβρίου 1937
καταδικάστηκε σε θάνατο. Εκτελέστηκε στο Τουρτκούλ στις 23 Νοεμβρίου 1937.
Το 2000 ανακηρύχθηκε άγιος από το Πατριαρχείο Ρωσίας. |