Ο
κατά κόσμον Ιβάν Αλεξέγεβιτς Αρέφιεφ γεννήθηκε στις 19
Μαρτίου 1879 στην Κομητεία Σαδρίνσκ του Κυβερνείου Πέρμης. Αποφοίτησε από τη
Θεολογική Ακαδημία Μόσχας το 1903. Πρεσβύτερος χειροτονήθηκε στις 28
Φεβρουαρίου 1912. Το 1915 χήρεψε, εκάρη μοναχός και έλαβε το οφίκιο του
Αρχιμανδρίτη. Στις 10 Ιουνίου 1919 χειροτονήθηκε Επίσκοπος Σεμιρέτσιε και
Βέρνι (Αλματί), Βικάριος της Επισκοπής Τασκένδης και Τουρκεστάν. Το 1920
εξελέγη Επίσκοπος Γιακουτίας. Το 1922 προσχώρησε στο σχίσμα των "Ανανεωτών". Στο σχίσμα ευρισκόμενος διετέλεσε Επίσκοπος Νέου Νικολαέβου. Το
1924 επέστρεψε στην κανονική Εκκλησία. Από τον Δεκέμβριο του 1924 μέχρι το
1927 διοίκησε την Επισκοπή Αρχαγγέλου λόγω της σύλληψης του Επισκόπου
Αρχαγγέλου Αντωνίου. Στις 27 Δεκεμβρίου 1927 εξελέγη Επίσκοπος Βελίκι
Ουστιούνγκ. Στις 24 Απριλίου 1929 προήχθη σε Αρχιεπίσκοπο. Στις 22 Μαρτίου 1932
τοποθετήθηκε Αρχιεπίσκοπος Ιρμπίτσκης, Βικάριος της Επισκοπής Σβερδλόβου.
Στις 13 Φεβρουαρίου 1933 εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Ουφάς. Στις 3 Μαρτίου 1934
εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Ολονέτς και Πετροζαβόδσκ. Στις 24 Μαΐου 1934 εξελέγη
Αρχιεπίσκοπος Σβερδλόβου και Ιρμπίτσκης. Στις 11 Ιουνίου 1934 εξελέγη
Αρχιεπίσκοπος Ιζέβου και τον Φεβρουάριο του 1936 Αρχιεπίσκοπος Κρασνοδάρ και
Κουμπάν. Τον Ιούνιο του 1937 συνελήφθη και στις 2 Δεκεμβρίου 1937
καταδικάστηκε σε θάνατο. Εκτελέστηκε στο Κρασνοντάρ στις 23 Δεκεμβρίου 1937. |