Ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος πρώην Πετρουπόλεως και Γκντώβου κυρός Θεόδωρος. (1876-1937).
(Πατριαρχείο Ρωσίας).

Ο κατά κόσμον Αλέξανδρος Βασίλιεβιτς Ποζντεγέβσκη γεννήθηκε στο χωριό Μακαριέβσκογε της Κομητείας Βετλούγκας του Κυβερνείου Κοστρομά στις 21 Μαρτίου 1876. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Ακαδημία του Καζάν το 1900. Το ίδιο έτος εκάρη μοναχός και χειροτονήθηκε Διάκονος και στις 24 Ιουλίου 1900 Πρεσβύτερος. Στις 4 Φεβρουαρίου 1904 διορίστηκε Διευθυντής του Θεολογικού Σεμιναρίου του Ταμπώβου και έλαβε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη. Τον Αύγουστο του 1906 διορίστηκε Διευθυντής του Θεολογικού Σεμιναρίου Μόσχας. Ήταν αντίθετος σε κάθε επαναστατική δραστηριότητα και υπέρμαχος του Μοναρχικού καθεστώτος. Τον Αύγουστο του 1909 διορίστηκε Διευθυντής της Θεολογικής Ακαδημίας Μόσχας. Προέβη σε απολύσεις φιλελεύθερων Καθηγητών από την Ακαδημία. Στις 14 Σεπτεμβρίου 1909 χειροτονήθηκε Επίσκοπος Βολοκολάμσκ, Βικάριος της Επισκοπής Μόσχας. Την 1 Μαΐου 1917 απολύθηκε από τη θέση του Διευθυντή της Θεολογικής Ακαδημίας Μόσχας κατ απαίτηση των φιλελεύθερων Καθηγητών και μερίδας φοιτητών. Την ίδια ημέρα διορίστηκε Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίου Δανιήλ Μόσχας. Το 1918 εξελέγη Επίσκοπος Πέρμης και Κουνγκούρ αλλά η εκλογή ακυρώθηκε. Το 1919 παύθηκε από Επίσκοπος Βολοκολάμσκ. Στις 2 Νοεμβρίου 1923 προήχθη σε Αρχιεπίσκοπο και εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Πετρουπόλεως και Γκντώβου. Ωστόσο δεν αποδέχθηκε την εκλογή και στις 8 Νοεμβρίου 1923 παύθηκε. Από το 1925 μέχρι το 1927 διέμενε εκτοπισμένος στο Καζαχστάν. Τέθηκε επικεφαλής της Δανιηλικής παράταξης (από το Μοναστήρι του Αγίου Δανιήλ του οποίου συνέχιζε να είναι Ηγούμενος) των σκληρών συντηρητικών με καμία διάθεση συμβιβασμού ούτε με τη "ζώσα Εκκλησία" ούτε με το κράτος. Ανέμενε τη μετάνοια του αναπληρωτή τοποτηρητή του Πατριαρχικού Θρόνου Μητροπολίτη Κάτω Νοβγορόδου Σεργίου. Τελικά το 1931 διέκοψε κάθε κοινωνία μαζί του. Το 1929 καταδικάστηκε σε τριετή φυλάκιση. Μετά την αποφυλάκισή του διέμενε στο Βλαντιμίρ. Το 1933 καταδικα΄στηκε σε πενταετή εκτοπισμό στο Καζαχστάν. Από το 1935 διέμενε στο Σικτιβκάρ. Το 1937 συνελήφθη και μεταφέρθηκε στο Ιβάνοβο. Ήταν φιλικά διακείμενος στον Φασισμό, τον οποίο έβλεπε ως τη μόνη δύναμη που μπορεί να νικήσει τον Κομμουνισμό. Στις 22 Οκτωβρίου 1937 καταδικάστηκε σε θάνατο. Εκτελέστηκε την επόμενη ημέρα στο Ιβάνοβο.