Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος πρώην Μάλαγιας Βίσερας κυρός Κύριλλος (1871-1944).
(Πατριαρχείο Ρωσίας).

Ο κατά κόσμον Κούζμα Βασίλιεβιτς Βασίλιεφ γεννήθηκε στον οικισμό Γκούμπα της Κοινότητας Μπολσεγκόρσκ της Κομητείας Τιχβίν του Κυβερνείου Νοβγορόδου στις5 Σεπτεμβρίου 1871. Το 1900 εκάρη μοναχός στο Ησυχαστήριο του Μακαριέβου στην περιοχή της Γκάτσινας. Το 1901 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος. Το 1906 μετά τη μετατροπή του Ησυχαστηρίου σε Κοινόβιο Μοναστήρι εξελέγη Ηγούμενος. Στις 22 Μαρτίου 1923 χειροτονήθηκε κρυφά Επίσκοπος Λιουμπάν, Βοηθός Επίσκοπος της Επισκοπής Νοβγορόδου. Τον Ιούλιο του 1924 συνελήφθη μαζί με δεκαπέντε άλλους μοναχούς, επειδή απέκρυψε κειμήλια του Μοναστηριού από τις αρχές. Καταδικάστηκε σε πενταετή φυλάκιση. Το 1927 τοποθετήθηκε Επίσκοπος Μάλαγιας Βίσερας, Βικάριος της Επισκοπής Νοβγορόδου. Το 1928 παραιτήθηκε. Μετά την παραίτησή του πήρε το μοναχικό όνομα Μακάριος. Τον Φεβρουάριο του 1932 συνελήφθη και καταδικάστηκε σε τριετή εκτοπισμό στο Καζαχστάν. Μετά το τέλος της ποινής του επέστρεψε στην περιοχή του Λένινγκραδ. Μέχρι την έναρξη του Β΄ παγκοσμίου πολέμου ενεργούσε ως μέλος της λεγόμενης "Εκκλησίας των Κατακομβών". Εργαζόταν ως λαϊκός και ιερουργούσε κρυφά. Ήταν φίλα προσκείμενος στην παράταξη των "Ιωσηφιτών". Μετά την άφιξη των Γερμανών στην περιοχή μετέβη στη Μονή της μετανοίας του με σκοπό την επανίδρυσή της. Το 1942 το Μοναστήρι καταστράφηκε ολοσχερώς εξαιτίας των μαχών Γερμανικού και Σοβιετικού στρατού. Στις αρχές του ίδιου έτους οι Γερμανοί τον μετέφεραν στο Πσκώφ και εγκαταστάθηκε στη Λαύρα των Σπηλαίων. Εκεί έζησε αυστηρή μοναχική ζωή. Εκοιμήθη την 1 Απριλίου 1944 στη διάρκεια βομβαρδισμών του Μοναστηριού από τη Σοβιετική αεροπορία.