Ο
κατά κόσμον Σωκράτης Σταυρίδης γεννήθηκε στη Σηλύβρια
της Ανατολικής Θράκης στις 10 Ιανουαρίου 1866. Αποφοίτησε από τη Θεολογική
Σχολή Αθηνών το 1889. Το 1893 αναγορεύθηκε διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής
του Μαρβούργου της Γερμανίας. Διάκονος χειροτονήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 1898
στον Ιερό Ναό Εισοδίων της Θεοτόκου στο Πέραν της Κωνσταντινουπόλεως από τον
Οικουμενικό Πατριάρχη Κωνσταντίνο τον Ε΄. Στις 21 Νοεμβρίου 1899 έλαβε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη.
Υπηρέτησε ως Καθηγητής της Εμπορικής Σχολής Χάλκης μέχρι το 1903. Τον
Σεπτέμβριο του 1903 διορίστηκε Εφημέριος της Κοινότητος Μακρυχωρίου
Κωνσταντινουπόλεως. Στις 6 Νοεμβρίου
1911 χειροτονήθηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Θεσσαλονίκης Επίσκοπος
Ιερισσού και Αγίου Όρους. Τη χειροτονία τέλεσε ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης
Ιωακείμ, συμπαραστατούμενος από τους Επισκόπους Καμπανίας Φώτιο και
Ροδοστόλου Αλέξανδρο. Το 1924 προήχθη σε Μητροπολίτη. Το 1940 προσαρτήθηκαν
στη Μητρόπολη Ιερισσού και Αγίου Όρους και η ενορίες της τέως Επισκοπής
Αρδαμερίου, οι οποίες είχαν προσαρτηθεί το 1936 στις Μητροπόλεις
Κασσανδρείας και Θεσσαλονίκης. Έκτοτε έφερε τον τίτλο "Ιερισσού, Αγίου Όρους
και Αρδαμερίου". Εκοιμήθη στην Αρναία Χαλκιδικής στις 17 Σεπτεμβρίου 1944. |