Ο
κατά κόσμον Κωνσταντίνος Βασίλιεβιτς
Πικάλωφ γεννήθηκε στο Λίβνι του Κυβερνείου Ορέλ στις 15 Δεκεμβρίου 1887.
Σπούδασε τη Θεολογία στη Θεολογική Ακαδημία Μόσχας. Το 1910 εκάρη μοναχός.
Διάκονος χειροτονήθηκε στις 14 Απριλίου 1910 και Πρεσβύτερος στις 12 Μαρτίου
1911. Στις 9 Μαΐου 1921 χειροτονήθηκε τιτουλάριος Επίσκοπος Νοβοσίλ,
Βικάριος της Επισκοπής Τούλας. Τον Φεβρουάριο του 1922 τοποθετήθηκε
τιτουλάριος Επίσκοπος Εφραιμώβου, Βικάριος της ίδιας Επισκοπής. Συνελήφθη
επανειλημμένως από το 1922 μέχρι το 1924. Στις 11 Μαρτίου 1925 τοποθετήθηκε
τιτουλάριος Επίσκοπος Κασίρας, Βικάριος της Επισκοπής Τούλας. Στις 4
Νοεμβρίου 1926 παύθηκε. Το 1931
συνελήφθη και καταδικάστηκε σε πενταετή καταναγκαστικά έργα. Αποφυλακίστηκε
το 1934. Στις 25 Ιουλίου 1934 εξελέγη Επίσκοπος Ρυμπίνσκ και Ούγκλιτς. Στις
12 Νοεμβρίου 1935 εξελέγη Επίσκοπος Πσκώβου ωστόσο δεν αποδέχθηκε την εκλογή
και στις 13 Δεκεμβρίου 1935
συνταξιοδοτήθηκε. Στις 8 Μαρτίου 1936 προήχθη σε
Αρχιεπίσκοπο. Συνελήφθη στις 9 Αυγούστου 1936 για αντεπαναστατική δράση και
καταδικάστηκε σε πέντε έτη καταναγκαστικά έργα. Αποφυλακίστηκε το 1942. Στις
7 Σεπτεμβρίου 1943 εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Σβερδλόβου και Τσελιάμπινσκ. Στις
30 Αυγούστου 1944 συνελήφθη εκ νέου και καταδικάστηκε σε εξαετή φυλάκιση.
Εκοιμήθη στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νίζνι Ταγκίλ στις 31 Ιουλίου 1946. |