Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Νυσσάβας κυρός Ιλαρίων. (1872-1950).
(Εκκλησία της Βουλγαρίας).

Ο κατά κόσμον Γιαννάκης Νικόλωφ γεννήθηκε στο χωριό Τσικνιχόρ της Επαρχίας Μάλκο (Μικρό) Τύρνοβο (στην Τουρκία σήμερα στον Νομό Σαράντα Εκκλησιών) στις 14 Σεπτεμβρίου 1872. Στις 23 Νοεμβρίου 1895 εκάρη μοναχός και το ίδιο έτος χειροτονήθηκε Διάκονος. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Ακαδημία Μόσχας το 1903. Στις 23 Νοεμβρίου 1903 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος. Από το 1903 μέχρι το 1910 υπηρέτησε ως Εφημέριος στα Σκόπια (1903-1904), την Έδεσσα (1904-1907), την Καστοριά (1907-1909) και τις Σέρρες (1909-1910). Το 1907 έλαβε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη. Στις 21 Νοεμβρίου 1910 χειροτονήθηκε τιτουλάριος Επίσκοπος Νυσσάβας. Τη χειροτονία τέλεσε ο Εξαρχικός Μητροπολίτης Στρωμνίτσης Γεράσιμος, συμπαραστατούμενος από τον επίσης Εξαρχικό Μητροπολίτη Αχρίδος Βόρι. Από το 1911 μέχρι το 1912 διετέλεσε Βοηθός Επίσκοπος της Μητροπόλεως Δεβρών. Από το 1913 μέχρι το 1915 διετέλεσε τοποτηρητής της Επισκοπής Ξάνθης. Τον Ιανουάριο του 1916 τοποθετήθηκε Βοηθός Επίσκοπος της Μητροπόλεως Σόφιας. Από το 1918 μέχρι το 1919 διετέλεσε τοποτηρητής της Μητροπόλεως Νύσσης. Το 1919 διετέλεσε τοποτηρητής της Μητροπόλεως Γκιουμουρτζίνας (Κομοτηνής) και από το 1922 μέχρι το 1925 της Μητροπόλεως Λόζενγκραντ (Σαράντα Εκκλησιών). Το 1925 συνταξιοδοτήθηκε και διέμενε στο Κιουστεντίλ (Κεστεντήλιο). Κατά τη διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου από το 1941 μέχρι το 1945 διετέλεσε τοποτηρητής της κατεχόμενης από τους Βουλγάρους Μητροπόλεως Μαρωνείας, ως Βοηθός του Μητροπολίτου Φιλιππουπόλεως. Εκοιμήθη στο Κιουστεντίλ στις 14 Απριλίου 1950.