Ο Πανιερώτατος Επίσκοπος Ζίτσης κυρός Νικόλαος. (1880-1956).
(Πατριαρχείο Σερβίας).

Ο κατά κόσμον Νικόλαος Βελιμίροβιτς γεννήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 1880 στο χωριό Λέλιτς του Δήμου Βαλιέβου. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή Βελιγραδίου το 1902. Το 1908 αναγορεύθηκε διδάκτορας της Θεολογικής Σχολής της Βέρνης. Στις 20 Δεκεμβρίου 1909 εκάρη μοναχός. Στη συνέχεια χειροτονήθηκε Διάκονος και Πρεσβύτερος και έλαβε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη. Το 1911 διορίστηκε Καθηγητής στη Θεολογική Σχολή Βελιγραδίου. Στις 5 Μαΐου 1919 χειροτονήθηκε Επίσκοπος Ζίτσης. Στις 17 Νοεμβρίου 1920 εξελέγη Επίσκοπος Αχρίδος και το 1931 ονομάστηκε Αχρίδος και Μοναστηρίου. Το 1934 ανέλαβε τοποτηρητής της Επισκοπής Ζίτσης. Στις 21 Ιουνίου 1936 εξελέγη και πάλι Επίσκοπος Ζίτσης. Το 1941 συνελήφθη από τις Γερμανικές αρχές κατοχής και οδηγήθηκε αρχικά στην Ιερά Μονή Λιουμπόστινας και κατόπιν στην Ιερά Μονή Βοϊλόβιτσας (κοντά στο Πάντσεβο του Βανάτου). Στις 15 Σεπτεμβρίου 1944 εστάλη μαζί με τον Πατριάρχη Σερβίας Γαβριήλ στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου. Τον Δεκέμβριο του 1944 μεταφέρθηκαν και οι δύο στη Σλοβενία και κατόπιν στην Αυστρία, όπου και τελικά απελευθερώθηκαν το 1945. Ο Πατριάρχης Γαβριήλ επέστρεψε στη Σερβία αλλά ο Νικόλαος μετανάστευσε στις Η.Π.Α. όπου έζησε μέχρι την κοίμησή του στις 18 Μαρτίου 1956 στο Σάουθ Κάνααν της Πενσυλβανίας διατηρώντας τον τίτλο του Επισκόπου Ζίτσης. Στις 19 Μαΐου 2003 ανακηρύχθηκε άγιος από την Ιερά Σύνοδο του Πατριαρχείου Σερβίας.