Ο
Ιωσήφ Τσβίγοβιτς γεννήθηκε στις 28 Αυγούστου 1878 στο
χωριό Ντρέζνικ του Δήμου Ούζιτσε του Νομού Ζλάτιμπορ της Σερβίας. Σπούδασε
τη Θεολογία στη Θεολογική Σχολή Βελιγραδίου. Νυμφεύθηκε και στη συνέχεια
χειροτονήθηκε Διάκονος στις 15 Σεπτεμβρίου 1903 και Πρεσβύτερος την 1
Οκτωβρίου 1903. Το 1913 χήρεψε και στις 15 Σεπτεμβρίου του έτους αυτού εκάρη
μοναχός στην Ιερά Μονή Ρακόβιτσας στο Βελιγράδι. Υπηρέτησε ως στρατιωτικός
ιερέας κατά τους Βαλκανικούς πολέμους και τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο. Στις 19
Δεκεμβρίου 1920
χειροτονήθηκε Επίσκοπος Μοναστηρίου. Την 1 Ιανουαρίου 1932 εξελέγη
Μητροπολίτης Σκοπίων. Το 1941 διώχθηκε από τις Βουλγαρικές αρχές των Σκοπίων
και κατέφυγε στο Βελιγράδι. Στη διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου και για
όσο καιρό ο Πατριάρχης Γαβριήλ βρισκόταν φυλακισμένος στη Γερμανία ο
Μητροπολίτης Ιωσήφ προήδρευε της Συνόδου των Επισκόπων που ζούσαν στο
Βελιγράδι. Μετά το τέλος του πολέμου δεν του επιτράπηκε να εγκατασταθεί στα
Σκόπια. Εγκαταστάθηκε ωστόσο στο Βράνιε και από εκεί διοικούσε το τμήμα του
Βράνιε της Μητροπόλεως Σκοπίων (η περιοχή του Βράνιε βρισκόταν εντός της
Σερβίας ενώ το υπόλοιπο τμήμα της Μητροπόλεως Σκοπίων εντός της
Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας). Ωστόσο εκδιώχθηκε και από το
Βράνιε. Από το 1945 μέχρι το 1946 διετέλεσε τοποτηρητής της Μητροπόλεως
Μαυροβουνίου. Το 1950 συνελήφθη και φυλακίστηκε χωρίς δική. Αργότερα
εγκλείστηκε στην Ιερά Μονή Ζίτσης. Μετά την αποφυλάκισή του διετέλεσε
τοποτηρητής της Επισκοπής Συρμίου. Εκοιμήθη στην Ιερά Μονή Εισοδίων της
Θεοτόκου Βελιγραδίου στις 3 Ιουλίου 1957. |