Ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Σικάγου και Ντητρόιτ κυρός Γρηγόριος. (1889-1957).
(Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία εν Υπερορία).

Ο κατά κόσμον Γεώργιος Ιβάνοβιτς Μπορίσκεβιτς γεννήθηκε στις 18 Απριλίου 1889 στο χωριό Μεζίνσκαγια της Κομητείας Ροβνό του Κυβερνείου Βολυνίας. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Ακαδημία του Καζάν το 1914. Το 1915 νυμφεύθηκε. Διάκονος χειροτονήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 1916 από τον Επίσκοπο Βλαδίμης Βολυνίας Θαδδαίο και Πρεσβύτερος στις 2 Φεβρουαρίου 1916 από τον Αρχιεπίσκοπο Βολυνίας και Ζιτόμιρ Ευλόγιο. Το 1920 χήρεψε. Το 1924 υπήχθη στη δικαιοδοσία της Εκκλησίας της Πολωνίας. Το 1943 εκάρη μοναχός. Στις 19 Σεπτεμβρίου 1943 έλαβε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη. Στις 24 Οκτωβρίου 1943 χειροτονήθηκε Επίσκοπος Γομέλ και Μοζύρ στη δικαιοδοσία της Αυτόνομης Εκκλησίας της Λευκορωσίας. Τη χειροτονία τέλεσε ο Μητροπολίτης π. Κισινιώβου και Χοτίνσκ Αναστάσιος, Πρωθιεράρχης της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας εν Υπερορία, συμπαραστατούμενος από τους Μητροπολίτες Παρισίων Σεραφείμ, Βερολίνου Σεραφείμ και τους Επισκόπους Πράγας Σέργιο, Γροδνό Βενέδικτο, Βιέννης Βασίλειο και Πότσδαμ Φίλιππο. Το 1944 μετανάστευσε στη Γερμανία μαζί με άλλους Επισκόπους της Αυτόνομης Εκκλησίας της Λευκορωσίας. Το 1946 υπήχθη στη δικαιοδοσία της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας εν Υπερορία. Τοποθετήθηκε τιτουλάριος Επίσκοπος Μπαμβέργης, Βικάριος της Επισκοπής Βερολίνου. Το 1947 εξελέγη Επίσκοπος Μοντρεάλης και Ανατολικού Καναδά. Το 1952 προήχθη σε Αρχιεπίσκοπο. Στις 26 Φεβρουαρίου 1954 εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Σικάγου και Κλήβελανδ. Το 1957 μετά την κοίμηση του Αρχιεπισκόπου Ντητρόιτ Ιερωνύμου και τη συγχώνευση της Επισκοπής Ντητρόιτ με την Επισκοπή Σικάγου ονομάστηκε Αρχιεπίσκοπος Σικάγου και Ντητρόιτ. Εκοιμήθη στις 26 Οκτωβρίου 1957.