Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Ιπεκίου, Μητροπολίτης Βελιγραδίου και Καρλοβικίου και
Πατριάρχης των Σέρβων κυρός Βικέντιος. (1890-1958).
(Πατριαρχείο Σερβίας).

Ο κατά κόσμον Βίτομιρ Προντάνωφ γεννήθηκε στο χωριό Μπάτσκο Πέτροβο της Βοϊβοντίνας στις 11 Αυγούστου 1890. Στις 5 Αυγούστου 1917 εκάρη μοναχός στη Σερβική Ιερά Μονή Μπεζντίν (στην Κομητεία Αράντ της Ρουμανίας). Διάκονος χειροτονήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 1917 και Πρεσβύτερος στις 18 Νοεμβρίου 1929. Το 1919 μετά την υπαγωγή της Τιμισοάρας στο Ρουμανικό κράτος εντάχθηκε στον κλήρο της Επισκοπής Μπάτσκας. Το 1921 εντάχθηκε στον κλήρο της Μητροπόλεως Καρλοβικίου και το 1923 προήχθη σε Αρχιδιάκονο. Το 1929 αποφοίτησε από το Τμήμα Ιστορίας της Φιλοσοφικής Σχολής Βελιγραδίου. Στις 20 Νοεμβρίου 1929 έλαβε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη. Τον Οκτώβριο του 1932 τοποθετήθηκε Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου. Το 1936 χειροτονήθηκε στον Καθεδρικό Ναό του Βελιγραδίου τιτουλάριος Επίσκοπος Μαρκίας. Τη χειροτονία τέλεσε ο Πατριάρχης Σερβίας Βαρνάβας, συμπαραστατούμενος από τους Επισκόπους Μπάτσκας Ειρηναίο, Ράσκας και Πριζρένης Σεραφείμ, Συρμίου Σάββα και Μοραβικίου Πλάτωνα. Τον Νοέμβριο του 1939 εξελέγη Επίσκοπος Ζλετόβου και Στρωμνίτσης και το 1940 τοποθετήθηκε τοποτηρητής της Επισκοπής Αχρίδος. Κατά τα έτη 1941-1947 αντικαθιστούσε τον Επίσκοπο Νικόλαο στην Επισκοπή Ζίτσης. Μετά το τέλος του πολέμου δεν του επετράπη να επιστρέψει στο Στίπ, έδρα της Επαρχίας του. Διετέλεσε τοποτηρητής της Επισκοπής Συρμίου από το 1947 μέχρι το 1951. Την 1 Ιουλίου 1950 εξελέγη Πατριάρχης Σερβίας. Εκοιμήθη στο Βελιγράδι στις 5 Ιουλίου 1958.