Ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος πρώην Πίνσκ και Πολεσίας κυρός Δανιήλ. (1880-1965).
(Πατριαρχείο Ρωσίας).

Ο κατά κόσμον Νικόλαος Πορφύρεβιτς Γιούζμπιουκ γεννήθηκε στο χωριό Δημητρόβτσι της Επαρχίας Μπρέστ, του Νομού Γροδνό της Λευκορωσίας (τότε Λιθουανίας) στις 2/14 Οκτωβρίου 1880. Υπηρέτησε ως υπάλληλος του Υπουργείου Δικαιοσύνης στη Βίλνα, το Βορόνεζ και το Χάρκοβο. Το 1922 επέστρεψε στη Βίλνα, η οποία τότε ανήκε στην Πολωνία. Διάκονος χειροτονήθηκε την 1 Απριλίου 1942 και Πρεσβύτερος στις 4 Απριλίου 1942. Στις 12 Απριλίου 1942 εκάρη μοναχός και στις 13 Απριλίου 1942 έλαβε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη. Στις 26 Απριλίου 1942 χειροτονήθηκε τιτουλάριος Επίσκοπος Κοβνό (σημερινό Κάουνας της Λιθουανίας), Βικάριος της Επισκοπής Λιθουανίας. Το 1944 μετά την κοίμηση του Μητροπολίτου Βίλνας Σεργίου διετέλεσε τοποτηρητής της Επισκοπής Βίλνας και Λιθουανίας. Το ίδιο έτος προήχθη σε Αρχιεπίσκοπο. Τον Ιούλιο του 1944 φυλακίστηκε. Απελευθερώθηκε από τον Αμερικανικό στρατό τον Μάιο του 1945. Διέμενε στην Τσεχοσλοβακία μέχρι τον Δεκέμβριο του 1945, οπότε και επέστρεψε στη Λευκορωσία. Στις 30 Δεκεμβρίου 1945 εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Πίνσκ και Μπρέστ. Το 1946 ονομάστηκε "Πίνσκ και Λούνινετς" και το 1948 "Πίνσκ και Πολεσίας". Το 1949 συνελήφθη και το 1950 καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 25 ετών. Στις 18 Οκτωβρίου 1950 τέθηκε στους σχολάζοντες Αρχιερείς. Εξορίστηκε μέχρι το 1955. Μετά την εξορία το 1956 κατ' απαίτηση των αρχών στάλθηκε στο Ισμαήλ της Επισκοπής Οδησσού, όπου του επετράπη να λειτουργεί στον Ναό της πόλεως. Αργότερα εστάλη στο Μοναστήρι του Ζιροβίτσι (Λευκορωσία) και τελικά στο Μοναστήρι του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στην Αλεξάντροφκα της Οδησσού της Ουκρανίας, όπου και εκοιμήθη στις 27 Αυγούστου 1965.