Ο
κατά κόσμον Βασίλειος Μιχαήλοβιτς Ρατμίρωφ γεννήθηκε
στις 29 Δεκεμβρίου 1881 στο χωριό Νοβοβελιτσκόβσκαγια της Επαρχίας
Αικατερινοδάρ του Νομού Κουμπάν. Διάκονος χειροτονήθηκε στις 17 Αυγούστου
1908 και Πρεσβύτερος στις 5 Οκτωβρίου 1909. Το 1920 έλαβε το οφίκιο του
Αρχιμανδρίτη. Στις 4 Νοεμβρίου 1921 χειροτονήθηκε τιτουλάριος Επίσκοπος
Γέισκ, Βικάριος της Επισκοπής Σταυρουπόλεως. Το 1922 προσχώρησε στο σχίσμα
της "ζώσας Εκκλησίας". Το 1927 συνελήφθη και φυλακίστηκε στο στρατόπεδο
Σολοβέτσκι. Το 1932 αποφυλακίστηκε και τοποθετήθηκε Επίσκοπος Αρμαβίρ και
Μαϊκόπ της "ζώσας Εκκλησίας". Το 1935 μετατέθηκε στην Επισκοπή Κούρσκ και
προήχθη σε Μητροπολίτη. Στις 30 Αυγούστου 1939 παραιτήθηκε. Τον Ιούλιο του
1941 κατόπιν αιτήματος μετανοίας προς τον τοποτηρητή του Πατριαρχικού θρόνου
Μητροπολίτη Σέργιο έγινε δεκτός στη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Ρωσίας και
στις 17 Ιουλίου 1941 τοποθετήθηκε Επίσκοπος Ζιτόμιρ. Στις 27 Αυγούστου 1941
εξελέγη Επίσκοπος Καλλίνιν. Το 1942 προήχθη σε Αρχιεπίσκοπο. Το 1943 ανέλαβε
και την Επισκοπή Σμολένσκ με τον τίτλο "Καλλίνιν και Σμολένσκ". Στις 4
Σεπτεμβρίου 1944 εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Μίνσκ και Μογιλιέβου και στη συνέχεια
ονομάστηκε Μίνσκ και Λευκής Ρωσίας. Στις 12 Φεβρουαρίου 1945 ανέλαβε
τοποτηρητής των Επισκοπών Λιθουανίας και Μπιελοστόκ. Στις 13 Ιανουαρίου 1947
παραιτήθηκε. Εκοιμήθη το 1970. |