Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος πρώην Απολλωνίας κυρός Ειρηναίος. (1906-1973).
(Εκκλησία της Αλβανίας).

Ο κατά κόσμον Ηλίας Μπανούσης γεννήθηκε στην Σκόδρα στις 18 Αυγούστου 1906. Το 1931 αποφοίτησε από το Θεολογικό Σεμινάριο του Τσέτινε (Μαυροβούνιο) και το 1938 από τη Θεολογική Σχολή Βελιγραδίου. Διάκονος χειροτονήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 1942 και Πρεσβύτερος στις 31 Ιανουαρίου 1942. Την 1 Φεβρουαρίου 1942 χειροτονήθηκε στην Ιερά Μονή Αγίου Ναούμ (δίπλα στη λίμνη Αχρίδα) Επίσκοπος Στρούγκας, Πρέσπας και Τσάρεβ Ντβορ, με σκοπό να διακονήσει στις προσαρτηθείσες από τη Σερβία στην Αλβανία περιοχές. Τη χειροτονία τέλεσε ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων και πάσης Αλβανίας Χριστοφόρος, συμπαραστατούμενος από τον Επίσκοπο Κορυτσάς Αγαθάγγελο. Ωστόσο δεν του επιτράπηκε από τις ιταλικές αρχές να παραμείνει εκεί και αναγκάστηκε να επιστρέψει στα Τίρανα. Έκτοτε υπηρετούσε ως Βοηθός Επίσκοπος της Αρχιεπισκοπής Τιράνων. Στις 12 Ιουλίου 1945 εξελέγη Επίσκοπος Αργυροκάστρου. Ωστόσο το κομμουνιστικό καθεστώς δεν του επέτρεψε να μεταβεί στο Αργυρόκαστρο και διέμενε στα Τίρανα. Στις 28 Οκτωβρίου 1946 συνελήφθη και φυλακίστηκε στα Τίρανα. Αποφυλακίστηκε στις 28 Απριλίου 1949 λίγο πριν την επίσκεψη αντιπροσωπείας της Αλβανικής Εκκλησίας στο Πατριαρχείο Ρωσίας. Διατελούσε ωστόσο υπό περιορισμό στην Ιερά Μονή Αγίου Βλασίου (στο Δυρράχιο). Στις 31 Αυγούστου 1949 παύθηκε από Επίσκοπος Αργυροκάστρου και τοποθετήθηκε Βοηθός Επίσκοπος της Αρχιεπισκοπής Τιράνων με τον τίτλο του Επισκόπου Απολλωνίας. Στις 22 Αυγούστου 1952 φυλακίστηκε εκ νέου στις φυλακές Τιράνων λόγω της άρνησής του να συμμετάσχει στις χειροτονίες των νέων Αρχιερέων και τον Σεπτέμβριο του 1952 παύθηκε από Βοηθός Επίσκοπος της Αρχιεπισκοπής Τιράνων. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο και η Εκκλησία της Ελλάδος δεν αναγνώρισαν την παύση του. Αποφυλακίστηκε στις 25 Αυγούστου 1957 και έκτοτε διέμενε περιορισμένος στην Ιερά Μονή Αρδενίτσης (στην περιοχή της Λούσνιας-Lushnja). Το 1967 μετά την απαγόρευση κάθε θρησκευτικής δραστηριότητας και το κλείσιμο της Μονής αφέθηκε ελεύθερος. Έκτοτε εργαζόταν ως λαϊκός αρχικά στην εταιρεία κατασκευής σιδηροδρόμων και κατόπιν ως επικεφαλής λογιστής στο Πάρκο οχημάτων της Λούσνιας. Λόγω των αλλεπαλλήλων φυλακίσεων η υγεία του ήταν επιβαρυμένη καθώς έπασχε από διαβήτη και φυματίωση (από την οποία είχε προσβληθεί κατά την περίοδο 1946-1949 που ήταν φυλακισμένος). Στις 18 Νοεμβρίου 1973 διακομίστηκε στο νοσοκομείο Τιράνων. Εκοιμήθη στα Τίρανα, στο σπίτι της ανιψιάς του στις 25 Νοεμβρίου 1973.