Ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Τσεμποξάρυ και Τσουβασίας κυρός Βενιαμίν. (1900-1976).
(Πατριαρχείο Ρωσίας).

Ο κατά κόσμον Σέργιος Βασίλιεβιτς Νοβίτσκη γεννήθηκε στις 17/30 Σεπτεμβρίου 1900 στο χωριό Κρίβιτση της Κομητείας Ρακόβσκι, του Κυβερνείου Μίνσκ της Ρωσικής Αυτοκρατορίας (σήμερα στη Λευκορωσία). Σπούδασε τη Θεολογία στη Θεολογική Σχολή Βαρσοβίας από όπου αποφοίτησε το 1929. Στις 15 Σεπτεμβρίου 1928 εκάρη μοναχός στη Λαύρα του Ποτσαέβου. Στις 16 Σεπτεμβρίου 1928 χειροτονήθηκε Διάκονος και στις 25 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους Πρεσβύτερος. Υπηρέτησε ως Εφημέριος στη Λαύρα του Ποτσαέβου και στην Επισκοπή Βολυνίας. Στις 17 Μαΐου 1934 έλαβε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη. Στη συνέχεια υπηρέτησε ως Αρχιερατικός Επίτροπος στην Επισκοπή Λβώβου. Το 1937 παρακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Θεολογική Σχολή της Βαρσοβίας. Στις 15 Ιουνίου 1941 χειροτονήθηκε στον Καθεδρικό Ναό του Λούτσκ τιτουλάριος Επίσκοπος Πίνσκ και Πολεσίας, Βικάριος της Επισκοπής Βολυνίας με έδρα το Μοναστήρι του Ποτσαέβου. Τη χειροτονία τέλεσε ο Μητροπολίτης Κιέβου Νικόλαος, συμπαραστατούμενος από τους Επισκόπους Κάμενετς Κασίρας Αντώνιο και Λούτσκ και Κοβέλ Πολύκαρπο. Μετά την κατάληψη της Ουκρανίας από τους Γερμανούς προσχώρησε στη λεγόμενη Αυτόνομη Εκκλησία της Ουκρανίας, η οποία βρισκόταν σε κανονική σχέση με το Πατριαρχείο Ρωσίας. Τον Αύγουστο του 1942 εξελέγη Επίσκοπος Πολτάβας και Λουμπένσκη από την Ιερά Σύνοδο της Αυτόνομης Εκκλησίας της Ουκρανίας. Από το 1944 μέχρι το 1956 δεν ποίμαινε καμία Επισκοπή. Το 1944 συνελήφθη και εστάλη στην εξορία για δώδεκα χρόνια. Το 1945 τέθηκε σε διαθεσιμότητα. Στις 22 Νοεμβρίου 1956 μετά την αποφυλάκισή του εξελέγη Επίσκοπος Όμσκ και Τιούμεν. Στις 12 Φεβρουαρίου 1958 προήχθη σε Αρχιεπίσκοπο. Στις 21 Φεβρουαρίου 1958 εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Ιρκούτσκ και Τσιτά και τοποτηρητής της Επισκοπής Χαμπαρόβου. Στις 31 Μαΐου 1973 εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Τσεμποξάρυ και Τσουβασίας. Εκοιμήθη στις 14 Οκτωβρίου 1976 συνεπεία καρδιακού επεισοδίου. Η νεκρώσιμη ακολουθία εψάλη στις 18 Οκτωβρίου, προεξάρχοντος του Αρχιεπισκόπου Κουϊμπισέβου και Συζράν Ιωάννου.