Για τα Πρότυπα και Πειραματικά Σχολεία

  Ν.Σ. Μαυρογιάννης

Παρέμβαση στον διάλογο του Υπουργείου Παιδείας σχετικά με  το Νόμοσχέδιο για τα Πρότυπα-Πειραματικά Σχολεία 25-01-11

Κατά την γνώμη μου (που εν μέρει και συνοπτικά αποτυπώνεται και σε συλλογικό κείμενο καθηγητών του Πειραματικού Λυκείου Ευαγγελικής Σχολής Σμύρνης το οποίο και έχει αναρτηθεί) χρειάζεται να γίνει διάκριση ανάμεσα στα σχολεία που θα εξυπηρετήσουν τις ανάγκες εκπαίδευσης των φοιτητών, της επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών και της αξιολόγησης νέων μεθόδων και στα σχολεία που θα προωθούν την αριστεία. Η πατρίδα μας ειδικά στην κρίσιμη φάση που περνάει έχει ανάγκη και τα δύο. Αλλά ειδικά για τα επόμενα δύσκολα χρόνια πρέπει να έχει απόλυτη προτεραιότητα η ανάδειξη της ικανότητας της επινοητικότητας και της πρωτοπορίας. Σε κάθε τομέα: στον ακαδημαϊκό, στον επιχειρηματικό, στον τεχνικό, στον καλλιτεχνικό κτλ.

Η λογική του ενός τύπου σχολείου στο όνομα μιας αφηρημένης ισότητας που ούτε φαίνεται να υπάρχει και αργεί να έλθει έχει δοκιμαστεί. Εκτός από το τυπικό σχολικό ενδιαίτημα που είναι πανομοιότυπο από την Αλεξανδρούπολη ως τα Χανιά χρειαζόμαστε σχολεία όπου ικανοί και αποφασισμένοι μαθητές θα συναντούν ικανούς και αποφασισμένους δασκάλους να πάνε το παιγνίδι της μάθησης και της δημιουργίας πιο πέρα. Αμφότερους επιλεγμένους προσεκτικά. Οι μαθητές με εξετάσεις και oι καθηγητές με βάση τα προσόντα (τίτλοι σπουδών-αξιόλογη διδακτική εμπειρία) και ενδεχομένως συν εξετάσεις (κατά το πρότυπο του ΙΚΥ). Σχολεία που να μπορούν να ξεφεύγουν από την συνήθη εσωστρέφεια των σχολικών μονάδων και να ακτινοβολούν στο όλο εκπαιδευτικό σύστημα. Που να ανεβάζουν το μέτρο. Και που να βοηθούν να το φτάσουν και οι άλλοι.

Αντιλαμβάνομαι τις διάφορες αιτιάσεις σχετικά με την κοινωνική «κατασκευή» της σχολικής επιτυχίας τις αντιρρήσεις για την πρώιμη ένταξη σε ομάδες ελίτ αλλά θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι κατά κανόνα τα σημαντικά πράγματα προήλθαν από ανθρώπους που είχαν περάσει πιο μπροστά από τους άλλους που δεν ήσαν και ούτε επιθυμούσαν να είναι στην σειρά. Η απόφαση για την δημιουργία Προτύπων σχολείων δεν είναι εκπαιδευτική απόφαση. Είναι απόφαση πρωτίστως πολιτική. Τα ένθεν και ένθεν επιχειρήματα έχουν κατατεθεί. Αυτό που μένει είναι να απαντηθεί το ερώτημα αν υπάρχει η θέληση να έχουμε σχολεία που θα επιταχύνουν τον βηματισμό της εκπαίδευσης ή αν θα ακολουθήσουμε το ενοχικό σημειωτόν που υπαγορεύουν οι κληρώσεις, τα «όχι στην αξιολόγηση χειραγώγηση» και οι αντίληψη ότι η πρωτιά είναι όνειδος.