Μπορεί ο καλός δάσκαλος να κάνει τη διαφορά;

Τα ευρήματα μίας, εθνικής εμβέλειας, έρευνας (στις ΗΠΑ), που δημοσιεύτηκε από τους οικονομολόγους στο Χάρβαρντ και Κολούμπια, αποκάλυψαν ενδιαφέρουσες πληροφορίες. Παρακολουθώντας, μέχρι την ενηλικίωσή τους, την εξέλιξη των μαθητών, που αποφοίτησαν από το δημοτικό, με βαθμό 5 έως 10, η ερευνητική ομάδα ήταν σε θέση να συνδέσει τη βαθμολογία τους, με την επιτυχία ή όχι στη ζωή τους. Οι οικονομολόγοι διαπίστωσαν ότι οι μαθητές που είχαν καλούς δασκάλους, είχαν ψηλότερες βαθμολογίες και ήταν καλύτερα προετοιμασμένοι για τη ζωή. Ήταν αυτοί που έμπαιναν στα καλύτερα πανεπιστήμια και με την καλύτερη σειρά.

Εδώ και δεκαετίες ακούγεται, στην Αμερική, ότι τα σχολεία βρίσκονται σε κρίση. Γιατί; Διότι η αξιολόγηση της απόδοσης των δασκάλων είναι δύσκολη. Για να δημιουργηθούν συγκρίσιμες μετρήσεις της απόδοσης των δασκάλων, σε όλη την επικράτεια, πρέπει πριν από τους δασκάλους να αξιολογηθούν άλλα πράγματα.

Τα σχολεία βασίζονται σε τυποποιημένες διαδικασίες προκειμένου να αξιολογήσουν και να βαθμολογήσουν τους μαθητές. Θα μπορούσε να εφαρμοστεί μία ανάλογη διαδικασία και για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Για παράδειγμα, να συνδεθεί η βαθμολογία των μαθητών με την ποιότητα του δασκάλου τους. Όμως αυτό προσκρούει στην παρατήρηση ότι περιοχές και προάστια με εύπορες οικογένειες έχουν μαθητές με υψηλές βαθμολογίες, όχι γιατί έχουν καλύτερους δασκάλους αλλά διότι υποστηρίζονται από εύπορες και μορφωμένες οικογένειες. Αλλά ακόμη και μέσα σε μία ενιαία περιοχή, μερικά σχολεία έχουν καλύτερες επιδόσεις. Μήπως εδώ παίζουν κάποιον ρόλο οι δάσκαλοι ή η διεύθυνση του σχολείου;

Για να γίνει το πρόβλημα κατανοητό, η απόδοση του δασκάλου που συνδυάζεται με την απόδοση των μαθητών του, δεν μας δίνει την ακριβή εικόνα του δασκάλου, εκτός εάν η απόδοση των ίδιων μαθητών, της ίδιας τάξης, με τον ίδιο δάσκαλο, είναι ανοδική, χρόνο με τον χρόνο. Τότε, ναι, ο δάσκαλος είναι που κάνει τη διαφορά.

Και πάλι δεν αποκλείονται και άλλοι παράγοντες, πέρα από τις όποιες δυνατότητες του δασκάλου,  όπως είναι το αριθμητικό μέγεθος του μαθητικού της τάξης, οι οικονομικές διακυμάνσεις της περιοχής και άλλες τυχαίες καταστάσεις.

Μία άλλη υπόθεση είναι ότι, δάσκαλοι που βαθμολογούν πλουσιοπάροχα, μπορεί, όντως, να δώσουν μία ώθηση στις προσπάθειες των μαθητών, μέσα από τον δρόμο του εγωισμού. Οι δάσκαλοι που ενισχύουν τις βαθμολογίες,  μπορεί να παράγουν «κέρδη» με τον χρόνο. Είναι αυτό αληθινό; Ενισχύοντας τις βαθμολογίες, μπορούν πράγματι να βελτιώσουν τις μακροπρόθεσμες προοπτικές της ζωής των μαθητών;

Οι συντάκτες της νέας μελέτης ? Raj Chetty και John Friedman από το Χάρβαρντ, σε συνεργασία με τον καθηγητή του Κολούμπια Jonah Rockoff  ? είναι οι πρώτοι που συνέδεσαν την αξία του δασκάλου με τα αποτελέσματα έξω από την τάξη.  Χρησιμοποίησαν δεδομένα από 2,5 εκατομμύρια μαθητές, με βαθμολογία 5 έως 10, μίας μεγάλης γεωγραφικής περιφέρειας και για χρονικό διάστημα δύο δεκαετιών (1989-2009). Το ιστορικό της επιτυχίας ή όχι, των φιλοξενηθέντων στην έρευνα επέτρεψε στους ερευνητές να αποκρυσταλλώσουν σαφείς εκτιμήσεις για την ποιότητα των εκπαιδευτικών της περιοχής.  Και δεδομένου ότι είχαν τη δυνατότητα να ακολουθούν τους δασκάλους και τους μαθητές τους για τόσο πολλά χρόνια, οι οικονομολόγοι είχαν τη δυνατότητα να βλέπουν τι συνέβαινε με τις διακυμάνσεις των μαθητικών επιδόσεων, όταν οι δάσκαλοι άλλαζαν σχολείο.

Διαπίστωσαν ότι η άφιξη ενός νέου δασκάλου, χαρισματικού και με αυξημένα επιστημονικά προσόντα, είχε θετική επίδραση στους νέους του μαθητές και παράλληλα είχε αρνητική επίδραση στους μαθητές που άφησε πίσω.

Αυτό που δίνει αξία στην ως άνω έρευνα, είναι ότι οι ερευνητές ήταν σε θέση να συνδέσουν την αξιολόγηση ενός δασκάλου με την εξέλιξη των μαθητών τους αργότερα, στη ζωή. Απέδειξαν ότι αν η  επίπτωση ενός δασκάλου στο δημοτικό σχολείο είναι θετική και υψηλή, αυτή θα συνεχίζει να αντηχεί και στην υπόλοιπη ζωή. Απέδειξε ότι οι μαθητές ενός χαρισματικού δασκάλου, που θα ακολουθήσουν πανεπιστημιακές σπουδές, είναι περισσότεροι από τους μαθητές ενός λιγότερο χαρισματικού δασκάλου.

Αλλά η έρευνα αποκάλυψε και άλλα στοιχεία, ανωτέρου ενδιαφέροντος. Για παράδειγμα, οι εγκυμοσύνες στις έφηβες μαθήτριες ήταν πολύ σπάνιες, η ποιότητα των πανεπιστημιακών σπουδών ήταν υψηλή αλλά και μετά τις σπουδές η διαχείριση της ζωής ήταν πιο εποικοδομητική, είχε, για παράδειγμα, αντίκτυπο ακόμη και στις συνταξιοδοτικές αποταμιεύσεις, που ήταν πιο αυξημένες.

Επειδή, τελικά, τα περισσότερα πράγματα ανάγονται στην οικονομική επιτυχία, η έρευνα έδειξε ότι οι πρώην μαθητές μίας τάξης ενός καλού δασκάλου έχουν συνολικά 250,000 δολάρια περισσότερα εισοδήματα, από ισάριθμους μαθητές ενός κατώτερου δασκάλου. Πράγμα που σημαίνει 1,000 δολάρια περισσότερα, για κάθε πρώην μαθητή, για κάθε μήνα. Δείτε το και έτσι και αν είχατε τέτοιο δάσκαλο πείτε «ευχαριστούμε, κύριε?»

πηγή