Αποσπάσεις, ένας αδιαφανής και βρώμικος θεσμός που συντηρεί το πιο νοσηρό κατάλοιπο της κακοδιοίκησης στη χώρα μας: Το "όλα γίνονται". Όπως η εγκατάλειψη του νησιού της άγονης γραμμής ή του ορεινού χωριού. Ξέρουμε ότι συμβαίνει σε όλο το δημόσιο, στο στρατό και αλλού. Όμως στην εκπαίδευση γίνεται και μάθημα: Το μάθημα της πονηριάς, της συναλλαγής, του προσωπικού βολέματος. 

Οι αποσπάσεις διαχωρίζουν τους εργαζόμενους σε πονηρούς "που ξέρουν κάποιους" και τους υπόλοιπους που δεν έχουν την τιμή. Και επειδή δίδονται και παίρνονται εν γνώσει όλων των εμπλεκόμενων στην εκπαίδευση, η μη καταγγελία τους δηλώνει σύμπραξη και συνενοχή (αλισβερίσι). Συνδικαλιστής φίλος με διαβεβαίωνε πως δεν είναι τόσο πολλοί, όμως έχουμε φτάσει περίπου στο ένα προς δύο: 8000 μεταθέσεις (ο ευθύς τρόπος) προς 4000 αποσπάσεις (ο πλάγιος). Για μένα είναι πολλοί.

Οι αποσπάσεις πρέπει να καταργηθούν. Οι κενές θέσεις (υπουργεία, πανεπιστήμια, ΙΕΚ, γραφεία, διάδρομοι κλπ) ας στελεχωθούν, νόμιμα, μέσω ΑΣΕΠ. Ίσως και με εκπαιδευτικούς που δεν μπορούν να διδάξουν. Όμως, να μην ονομάζονται εκπαιδευτικοί. Θεωρώ άδικο (και παραπλανητικό) να αθροίζονται στις ίδιες στατιστικές οι "αποσπασμένοι για ανάγκες της υπηρεσίας" με τους εκπαιδευτικούς του σχολείου. Δεν κάνουμε την ίδια δουλειά.

κλείστε αυτό το παράθυρο