Φάσεις της Γεωργικής Εργασίας

Όργωμα

 Εργαλεία  για τον θερισμό

1) Το δρεπάνι (του διρπάν(ι)  Ήταν σε δυο μορφές: Η κόσα που την χειριζότανε όρθιοι με μεγάλο ξύλινο χερουλι

KOSA

και του διρπάν(ι) που ήτανε μεγάλης αντοχής αλλά πολύ βαρύ και δύσχρηστο

DREPANI

2) Η παλαμαριά Ξύλινο  γάντι για να προστατεύει το χέρι  και να κρατάει ο θεριστής τα στάχυα. Έμπαιναν τα τρία δάχτυλα ενώ ο δείχτης και ο μεγάλος ήτανε ελευθερα

PALAMARIA

3)Η παππούς Δερμάτινη θήκη για να προστατεύει το δεξί χέρι όταν έβγαζαν τα κτηνοτροφικά φυτά ή τα ζιζάνια απο το χωράφι Κτηνοτροφικά φυτά ήτανε το ρόβ  του κθαρ κ.α

4)Η πουδίσκλα Μεγάλη ποδιά που έβαζε ο γεωργός και τον βοηθούσε να μαζέψει κυρίως τα φυτά που δεν τα έπιανε το διρπάν(ι)

 Στα τέλη Μαΐου οι γεωργοί έβαζαν τα καλά τους και μαζευότανε συνήθως στη Χώρα να βρουν και κανονίσουν τους θεριστάδες  που θα θέριζαν και τους ¨κβαν(ι)τίδες" αυτούς που θα κουβαλούσαν  τα διμάτια στ αλώνια για αλώνισμα. Άρχιζε τον Θερστή (Ιουνιο)  και συνήθως άρχιζε απ τα κθάρια για να μη τα παρ του πλι. Μετά πήγαιναν στα στάρια και ξεκινούσαν απο τα πιο καλά απο φόβο μην κανει κανενα μπουρίνι καλοκαιριάτικο και τα καταστρέψει. Στον θερισμό συμμετείχαν κυρίω ς άντρες αφού οι γυναίκες είχαν άλλες δουλειές να κάνουν χωρίς να αποκλείονται κιόλας Η δουλειά άρχιζε μι του χάααξ(ι)μου (τα χαραματα) και σταματούσε το βράδυ ενω αν είχε φεγγάρι μπορεί να  δούλευαν και το βράδυ. Ο θερισμός ήτανε ολόκληρη ιεροτελεστεία. Ο πρώτος θεριστής έκοβε το χωράφι σε λουρίδες και  έτσι έκοβε στάσι.Ξεκινούσαν με ευχές για καλη σοδειά. 4-5 παλαμαριές έκανε ένα "χιιουβόλ(ι)" ενώ 4 χιουβόλια έκαναν  εκανε μια θιίδα. Κάθε θιίδα δενοταν με του δεματκό που ήταν απο σπάρτο βούρλα ή λυγαριά  και οκτώ θιίδες έφτιαχναν ενα γουμάρ που το φόρτωναν στα ζώα. Κάθε φορτίο κατά μέσο όρο υπολογιζότανε σε 28 οκάδες. Αφού τις γομάριαζαν τις φόρτωναν στα ζώα και οι κβαν(ι)τίδες οι κουβαλητές τα οδηγούσαν στα αλώνια Το μυστιό ηταν οι πρώτες θιιίδες να βλέπουν προς τα κάτω και οι οι δυο απο πάνω τους να βλεπουν προς τα πάνω. Εξαιτίας του ήλιου οι θεριστάδες φορούσαν μεγάλα ψάθινα καπέλα τα "σκιάθια" που έμοιζαν σαν τα μεξικάνικα σομπρέρο. Το μεσημέρι καθότανε να φάνε αυτό που έφτιαχνε η νοικοκυρά  και το έφρενε ο κβαν(ι)τής μέσα στου ¨μπουντούτσ(ι)" ενα πιθάρι πήλινο Μετά το φαγητό ακολουθούσε ένα τσιγαράκι και ξάπλωμα πέφταν να ξεκουραστούν Το Σαββατοκύριακο πήγαιναν στα αλώνια και φτιάχναν της θημωνιές δηλαδη βάζαν τα στάχυα στη μέση του αλωνιού σε κανονικές στοίβες για να κερδίσουν χώρο και αυτό επαναλαμβανότανε μέχρι να τελειώσει ο θερισμός Ο νοικοκύρης που τελείωνε πρώτος πείραζε τους άλλους Η τελευταία μέρα του θερισμού ήτανε πολύ όμορφη για όλους

Προσθήκη νέου σχολίου


Κωδικός ασφαλείας
Ανανέωση