Πληροφοριακά Στοιχεία

Γονική Κατηγορία: ROOT

Κατηγορία: Η Γεωργία στη Σαμοθράκης

Δημοσιεύθηκε : Κυριακή, 21 Ιούνιος 2015 06:37

Γράφτηκε από τον/την Super User

Εμφανίσεις: 2312

Εργαλεία αλωνίσματος

Τα βασικά εργαλεία για το αλώνισμα ήταν:

1)Η αρκάνη (αρκάν(ι))Ξύλινη καταστευή απο ξύλο βελανιδιάς γύρω στα 2,5 μέτρα μήκος και 0,6 μέτρα πλάτος ενώ στο μπροστινό μέρος στένευε πιο πολύ και είχε μια κλίση προς τα πάνω . Το κάτω μέρος της ήτανε γεμάτο απο κοφτερες πετρες (αρκανόπιτιιις) που ήτανε κυριως πυρόλιθοι . Τα κυριώτερα εξαρτήματα της αρκάνης είναι:α) Η κλαπα πολύ δυνατή για να επιτρέπει την αρκάνη να γυριζει ελευθεραβ)Η μάνα μακρύ ξύλο παράλληλο με την αρκάνη που είχε στη μέση ένα πήρο και ενωνότανε με τη κλάπαγ)Τα τακιμια που γατζονοτανε στην θηλιά της μάναδ)Τα λιμουσκοινια όπου δένανε τα ζώα για να τα οδηγεί ο αλωνιστής

2)Το δικράνι (δουκάααν(ι)) ξύλινο δικρανι για να γυρίζει τ ψουμί

3)Του λυχνιστήρ(ι) ξυλινο φτυαρι για να λιχνίζει τα σταχυα

4)Του καλούπ είδος σκούπας από σπάρτο για να σκουπίζει το αλώνι

5)Του διρμόν(ι) κόσκινο

6)Του πνάκ(ι) κυλινδρικό δοχείο ως μονάδα μετρησης όγκου. Ένα πνάκ στάρ ισούται με 7 οκάδες ενώ το αντίστοιχο σε κθαρ είναι 6 οκαδες. Τέσσερα πνάκια ειναι το ενα κιλό όπως προαναφέραμε

7)Του μαγνηστήρ ένα τριχαλωτό ξύλο με το οποίο μάζευαν το άχυρο οι πααασπουργιαδες

 Αλωνισμα--Το λίχνισμα

Τα χαράματα ο γεωργός ερριχνε τις θιιίδες στο αλώνι κυκλικά από έξω προς τα μέσα. Μόλις γέμιζε το αλώνι έκουβε τα δεματικά σκόρπιζε τα δέματα και έζευε την αρκανη στα ζώα , Πάνω στη αρκανη καθόταν συνήθως γυναίκες ή παιδιά και άρχιζε το αλώνισμα γύρω γύρω. Μόλις τελείωνε το αλώνισμα μάζευαν σε  σωρούς το ψουμί μαζι με του άχυου και φρόντιζαν να έχουν θέση παράλληλη με τη θάλασσα ώστε ο μπάτης να βοηθήσει το λίχνισμα. Τοποθετούσαν το αλουνόφτεου ένα κομμάτι ύφασμα για να δείχνει και την διεύθυνση του ανέμου και πετούσαν ψηλά το σωρό. Ο καρπός ώς πιο βαρύς έπεφτε πιο κοντά απο το άχυρο οπότε έρχεται ο πρώτος διαχωρισμός. Αξίζει να πούμε πως οι πιο μεγάλοι γεωργοί είχαν και ένας είδος μηχανής λιχνίσματος με φτερωτή που ήταν χειροκίνητη. Αφού διαχώριζαν καρπό από άχυρα ακολουθούσε ο διαχωρσμος καρπού απο κότσαλα και τελικά το σάκιασμα του καρπού. Άφηναν ικανή ποσότητα ώστε να έχουν σπόρο για την επόμενη χρονιά  , ποσότητα για να περάσει την χρονιά η οικογένεια και το υπόλοιπο πήγαινε για εμπορία . Συνήθως ερχότανε βαποράκια και έπαιρναν το σιτάρι κυρίως για να το μεταφέρουν στην υπόλοιποη Ελλάδα