«Τι μπορεί να προσφέρει η Ορθοδοξία, για να προάγει τις διαχριστιανικές επαφές και να συμβάλλει περισσότερο στην ανάπτυξη της παγκόσμιας ιεραποστολής. Στο ζήτημα αυτό, η θέση του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου είναι ξεκάθαρη:
«Η ορθόδοξη θεολογία -και ειδικά η ορθόδοξη εκκλησιολογία- μπορεί να συμβάλει αποφασιστικά στον ορθό προσανατολισμό ολόκληρου του χριστιανικού κόσμου. Μέσω των οικουμενικών αυτών συναντήσεων μας παρέχεται η ευκαιρία να επιδρούμε έμμεσα, με τρόπο πολύμορφο, στους εκπροσώπους διαφόρων Εκκλησιών και μέσω αυτών στις νεότερες χριστιανικές Εκκλησίες της Αφρικής και της Ασίας»
Οι
Χριστιανικές Εκκλησίες οφείλουν τελικά να φανερώσουν τις ιδιαίτερες παραδόσεις τους απέναντι στα προβλήματα του πλανήτη, προχωρώντας σε μία δημιουργική σύνθεση των εμπειριών τους.
Συγχρόνως, «να μην περιορίζονται σε ωραίες αναλύσεις και προτροπές, αλλά να είναι πραγματικά αυτό που τάχθηκαν να είναι: κέντρα ηθικής και πνευματικής εμπνεύσεως και διαμορφώσεως προσωπικοτήτων, εργαστήρια ανιδιοτελούς αγάπης». Ο ρόλος τους προέχει να είναι κριτικός, ενορατικός, χαρισματικός, προσφέροντας μέσω του Ευαγγε
λίου τη θεραπεία των κοινωνικών καρκινωμάτων. Ειδικά σήμερα που ο τεχνοκρατικός πολιτισμός ανυψώνει με περισσή υπερηφάνεια την αυτάρκεια, τη λαγνεία, και τη φιλαυτία μίας σύγχρονης Βαβέλ και δημιουργεί άλυτα ζητήματα, απαιτείται οι Χριστιανοί να διακηρύξουν με μία φωνή ότι «το μέσο για την πνευματική ισορροπία του ανθρώπου δεν είναι η υποταγή της φύσεως στις επιθυμίες του ατόμου, αλλά η υποταγή της ατομικής επιθυμίας, η απάρνηση, η άσκηση, η κάθαρση του εγώ».