Οι καλύτεροι άλτες είναι και καλοί σπρίντερ των 100 μέτρων, αφού αυτοί θα πρέπει να διανύσουν μια απόσταση περίπου 40 μέτρων μέχρι να φτάσουν στην βαλβίδα. Η τοποθέτηση των ποδιών και των χεριών στην ώθηση, την πτήση και την προσγείωση στο σκάμμα γεμάτο από άμμο, παίζουν καθοριστικό ρόλο για το τελικό αποτέλεσμα.

Οι αθλητές στους επίσημους αγώνες έχουν δικαίωμα να κάνουν τρία άλματα στον προκριματικό. Εφόσον περάσουν το όριο πρόκρισης ή έστω συμπεριληφθούν στις 12 καλύτερες επιδόσεις του προκριματικού, αγωνίζονται μετά από λίγες ημέρες στον τελικό. Εκεί κάνουν και οι 12 αθλητές τα πρώτα 3 άλματα και όσοι από αυτούς βρεθούν στις 8 πρώτες θέσεις έχουν δικαίωμα να κάνουν ακόμη τρεις προσπάθειες. Συνολικά γίνονται 6 άλματα (3+3).

Στα διεθνή μίτινγκ οι αθλητές έχουν δικαίωμα για 6 άλματα εκτός και αν έχουν προγραμματισθεί να γίνουν 4 άλματα.

Έγκυρη προσπάθεια θεωρείται αυτή κατά την οποία ο αθλητής φτάνοντας στην βαλβίδα δεν θα πατήσει και την πλαστελίνη, η οποία έχει τοποθετηθεί κάθετα στον διάδρομο και πάνω στην βαλβίδα. Εάν ο κριτής διαπιστώσει ότι η μύτη του ποδιού έχει ακουμπήσει την πλαστελίνη θα βγάλει άκυρη την προσπάθεια. Αν ο αθλητής κάνει όλες του τις προσπάθειες άκυρες τότε μηδενίζεται.

Έγκυρη προσπάθεια είναι αυτή που ο αθλητής θα πατήσει καθαρά πάνω στην βαλβίδα και θα προσγειωθεί μέσα στο σκάμμα, που είναι η άμμος, από το οποίο θα αποχωρίσει κάνοντας κίνηση προς τα μπροστά και όχι προς τα πίσω.

Το σημείο μέτρησης είναι το τελευταίο ίχνος που αφήνει ο αθλητής όταν θα σηκωθεί μέσα από το σκάμμα και όχι πόσο μπροστά έχουν φτάσει οι μύτες των ποδιών του.