Στα 15 περίπου χρόνια που λειτουργούμε σαν Φιλοζωικό Σωματείο και σαν καταφύγιο δώσαμε μεγάλους και άνισους αγώνες για την προστασία των αδέσποτων ζώων.
Είχαμε στόχους, όνειρα, ελπίδες.
Τα πρώτα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα. Δεν υπήρχε ο σχετικός με τα ζώα συντροφιάς νόμος δεν υπήρχε καμία προστασία από την Πολιτεία και φυσικά η φιλοζωική κουλτούρα ελάχιστη.
Δεν είμαστε αισιόδοξοι όμως ούτε και απαισιόδοξοι.
Έγιναν πολλές αλλαγές μετά τους αγώνες που έδωσε η Ομοσπονδία μας, και συνεχίζουμε να προσπαθούμε. Οι Φιλόζωοι έχουν γίνει περισσότεροι, όμως σίγουρα πρέπει να αλλάξει η συμπεριφορά μας. Είναι εύκολο να διεκδικεί κανείς από το σπίτι του να σωθεί κάποιο ζώο, όπως είναι και πολύ εύκολο να κρίνει τις πράξεις των άλλων. Χρειάζονται θυσίες και πολλή αγάπη για να σώσουμε περισσότερα ζώα.
Εμείς όλα αυτά τα 15 χρόνια ασχοληθήκαμε με την ίδια αγάπη και με γάτες και με σκύλους. Δώσαμε ολόκληρο τον εαυτό μας, ξεπεράσαμε τις δυνατότητες μας. Δεν κρυβόμαστε πίσω από πράξεις που δεν μας τιμούν. Σώσαμε πολλά ζώα. Δεν τα σώσαμε όμως όλα, κι αυτό είναι η μεγάλη μας στεναχώρια. Τα πράγματα καθημερινά δυσκολεύουν. Εκκλήσεις για βοήθεια καθημερινά πολλές. Πραγματικά είμαστε σε απόγνωση γιατί δεν μπορούμε πια να ανταποκριθούμε. Υπάρχουν ελάχιστοι εθελοντές να τρέχουν συνειδητά στα πολλά περιστατικά, αφήνοντας στην άκρη τα προσωπικά τους, και φυσικά δεν υπάρχουν χρήματα.
Εμείς δίνουμε προτεραιότητα στο καταφύγιο μας που έχει γίνει πολλές φόρες στόχος και λειτουργεί πολύ δύσκολα, και, φυσικά, στα ζώα που συντηρούμε μέσα, και είναι πια, μετά από τόσα χρόνια, μέλη της οικογένειας μας. 50 γάτες, σχεδόν όλες σε μεγάλη ηλικία με καθημερινά προβλήματα υγείας, το οποίο σημάνει κτηνιατρική φροντίδα, τροφή, καθαριότητα. Τα σκυλιά μας ευτυχώς είναι λιγότερα, γιατί καταφέραμε καλές υιοθεσίες, όμως και σε αυτά υπάρχουν ζώα με προβλήματα υγείας που χρειάζονται καθημερινά την φροντίδα κτηνιάτρου αλλά και τη δική μας. Όλα αυτά δεν μας χαρίζονται από πουθενά. Είναι δική μας ευθύνη και πιστέψτε μας πολύ μεγάλη.
Αυτό το διάστημα όμως αντιμετωπίζουμε δύο σοβαρά προβλήματα. Το πρώτο είναι ότι αναγκαστήκαμε να κάνουμε δύο χειρουργεία και περιμένουν άλλα δυο. Το κόστος τους ξεπερνά τα 1.600?. Τα χρήματα που συγκεντρώσαμε από φίλους, και τους ευχαριστούμε ιδιαίτερα, είναι περίπου 600?. Το χειρουργείο για τηνΛούνα μας το κάλυψε ολόκληρο μια φίλη, όμως η Ζωούλα, η Λίζα, η τρίποδη Κέλλυ που πρέπει να χειρουργηθεί στο μάτι της, περιμένουν.
Το χειρουργείο της Ζωούλας στοίχισε 800? ήταν πολύ δύσκολο, όμως πήγε καλά, χάρις και στις προσπάθειες του κτηνιάτρου κ. Αγαθαγγελίδη.
Το χειρουργείο της Λίζας που και αυτό πήγε καλά, χάρις στις προσπάθειες του κτηνιαάτρου κ. Σταματίου, ήταν 200?.
Το μάτι της Κελλυ έχει κοστολόγιο περίπου 250? και το χειρουργείο της Λούνας άλλα 250?.
Ξέρουμε ότι όλοι δίνετε αγώνες καθημερινά. Εμείς απλά παρακαλούμε για κοινοποιήσεις πολλές, ώστε να γνωρίσουν τα περιστατικά περισσότεροι - εκεί στηρίζουμε τις ελπίδες μας για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε και άλλα ζώα.
Πολλές φορές αισθάνομαι την ανάγκη να απολογηθώ για όλα τα ζώα που καθημερινά χάνονται, σχεδόν αβοήθητα, και δεν μπορώ να κάνω τίποτα να το σταματήσω.
Η ημέρα για όλους εμάς που δραστηριοποιούμαστε σε ένα φιλοζωικό Σωματείο είναι πολύ δύσκολη. Εάν το τηλέφωνο είναι ανοιχτό, γιατί έτσι πρέπει, οι κλήσεις για βοήθεια είναι αμέτρητες. Μας ζητούν από το πιο απλά μέχρι τα πιο δύσκολα πράγματα.
Δεν ξέρω πόσοι πραγματικά είναι σε απόγνωση λόγω οικονομικής κρίσης ή απλά βαρέθηκαν να ζούνε με ένα ζώο στο σπίτι. Η δικαιολογία για τους περισσότερους είναι ότι ταξιδεύουν στο εξωτερικό και δεν μπορούν να πάρουν το ζώο μαζί τους και φυσικά φεύγουν «αύριο». Δεν προλαβαίνουν και δεν θέλουν να το αφήσουν στο δρόμο και ζητούν να το πάρεις εσύ. Όταν ρωτάς γιατί δεν φρόντισαν νωρίτερα τι θα κάνουν για ένα ζώο με το οποίο ζούσαν μαζί τόσα χρόνια, η απάντηση είναι πάντα η ίδια «φεύγω ξαφνικά, δεν πρόλαβα».
Άλλοι πάλι ανακαλύπτουν προβλήματα υγείας ή αλλεργίας και δεν μπορούν να κρατήσουν το ζώο που βρήκαν εγκαταλελειμμένο, σκυλάκι ή γατάκι, και θέλουν άρον-άρον να αποποιηθούν των ευθυνών τους.
Η ίδια ανευθυνότητα όμως και για ζώα άρρωστα που κυκλοφορούν στο δρόμο, ή για ζώα παγιδευμένα - κάνουν προσπάθειες απεγκλωβισμού και μετά τα αφήνουν να πεθάνουν, γιατί δεν διαθέτουν λίγο από τον χρόνο τους να τα μεταφέρουν σε έναν κτηνίατρο.
Και για όλα αυτά τα περιστατικά είμαστε αποδέκτες, φυσικά, εμείς, από τα Φιλοζωικά Σωματεία.
Ίσως να μη γνωρίζουν ότι είμαστε «εθελοντές» και όχι υπάλληλοι, ότι ίσως δεν έχουμε μεταφορικό μέσο εκείνη τι στιγμή, και το πιο σημαντικό ότι δεν υπάρχουν χρήματα για να αναλάβουμε όλα αυτά τα καθημερινά περιστατικά. Πολλές φορές θυμώνουν, απαιτούν να αναλάβουμε το περιστατικό, φωνάζοντας και απειλώντας.
Από την εμπειρία μας όλα αυτά τα χρόνια, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι πολλά από αυτά τα ζώα θα μείνουν αβοήθητα και ίσως πεθάνουν. Η στεναχώρια μας είναι μεγάλη, γιατί όταν, πριν περίπου 15 χρόνια, ξεκινήσαμε σαν Σωματείο τη φροντίδα των ζώων, ονειρευτήκαμε ότι θα τα σώσουμε όλα, κι ότι κανένα, μα κανένα δεν θα αφήναμε αβοήθητο.
Η ζωή όμως μας διέψευσε, και παρ'όλες τις προσπάθειες, τη σωματική και την ψυχική καταπόνηση, δεν μπορέσαμε να κάνουμε το όνειρο, πραγματικότητα. Καταφέραμε όμως να σώσουμε πολλά, μα πολλά ζώα, σε όλη μας την διαδρομή. Δεν τα σώσαμε όλα, το ομολογώ, παρ'όλα αυτά όμως, συνεχίζουμε να προσπαθούμε με τα λιγοστά μέσα που μας απέμειναν.
Οι φιλόζωοι έγιναν περισσότεροι, αλλά λίγοι είναι αυτοί που κάνουν πράξεις και δεν λένε μόνο λόγια.
Επιθυμία μας, πάντα, είναι να στήσουμε ένα δίκτυο εθελοντών για να τρέχει πάντα κάποιος εκεί που ένα αδέσποτο χρειάζεται βοήθεια, σε οποιοδήποτε σημείο της πόλης μας κι αν είναι. Όμως ο εθελοντισμός χρειάζεται θυσίες, αυταπάρνηση και δύναμη.
Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να βρεθούν πρώτα οικονομικοί πόροι, οι οποίοι θα επιτρέπουν εμάς τους εθελοντές να μπορούμε να πληρώσουμε τον κτηνίατρο, όταν περισυλλέξουμε ένα άρρωστο ή τραυματισμένο ζώο. Στη συνέχεια, αυτό που μας κάνει σκεπτικούς είναι τι θα απογίνει το ζώο μετά την αποθεραπεία του. Ποιός θα το φιλοξενήσει και ποιός θα το υιοθετήσει;
Επομένως το δίκτυο των εθελοντών πρέπει να δραστηριοποιηθεί και σε αυτούς τους τομείς. Η προσπάθεια να βρεθούν οικονομικοί πόροι, και σπίτια φιλοξενίας ή υιοθεσίας είναι το ζητούμενο. Αντί λοιπόν να καθόμαστε πίσω από τις οθόνες μας και να κρίνουμε με μεγάλη ευκολία το ένα και το άλλο, ας σκεφθούμε όλοι εμείς που αγαπάμε τα ζώα, τρόπους ώστε να βρεθούν λύσεις γι'αυτά τα σοβαρά ζητήματα - είναι σίγουρο ότι θα πετύχουμε περισσότερα για τα ζώα μας μόνο όταν συνεργαστούμε.
Το Μουσείο Τηλεπικοινωνιών ΟΤΕ διατηρεί και εκθέτει σημαντικές συλλογές, στενά συνδεδεμένες με την ιστορία των ελληνικών τηλεπικοινωνιών και βέβαια του ΟΤΕ, καθώς και με την ιστορία της Ελλάδας και την εξέλιξη της κοινωνίας της.
