|
|
|
|
|
|
Βιβλιοπαρουσίαση της Παναγιώτας Π. Λάμπρη:
Λίγα λόγια για την ποιητική συλλογή "Με την αφή" της Ειρήνης Μπόμπολη, (30-8-2020)
Καλησπέρα, Ειρήνη.
Δεν είμαι θιασώτης του «Κάλλιο αργά, παρά ποτέ», αλλά να που συνέβη! Διάβασα συνολικά την ποιητική σου συλλογή «Με την αφή» (εκδ. ΣΑΙΞΠΗΡΙΚΌΝ, Θεσσαλονίκη 2020), για την αποστολή της οποίας πάλι σ’ ευχαριστώ, αλλά και μεμονωμένα τα ποιήματα σε ώρες σχόλης, αναπολήσεων και αναζητήσεων!
Έχω την αίσθηση πως η συλλογή σου αυτή κινείται σε δύο βασικούς άξονες: τον έρωτα και την ποίηση!
Ο έρωτας, καταλυτικός για πολλές από τις επιλογές μας, πεινασμένος, συχνά ανέστιος, όχι αναγκαία εκπληρωμένος, αλλά παρών, διεκδικεί με τον τρόπο του τα εαυτού, ασχέτως αν είμαστε διαθέσιμοι να του δοθούμε ή αν μας ικανοποιεί το δόσιμο αυτό καθαυτό ή η διεκδίκησή του.
Σχεδόν όλα / Τα ποιήματά μου / Για σένα
Και ποτέ / κανένα / Δεν έλαβες
Ευτυχώς / Που τα ταχυδρομεία / Απεργούν / Στην ώρα τους (Απεργία, σ. 21)
Η ποίηση και οι ποιητές, πάλι! Αυτό το δημιουργικό και συνάμα τυραννικό δίπολο, συγκρουσιακό ενίοτε και ανικανοποίητο, συχνά χωρίς σκοπό, αλλά πάντα με αίτημα την έκφραση βαθύτερων στοχασμών ή μια αίσθηση πως μέσω των στίχων αγγίζει ο ποιητής μ’ έναν τρόπο μια αμφίβολη αιωνιότητα! Και οι λέξεις, το μέσο της έκφρασης, μια μόνιμη γλυκιά τυραννία!
Τα ποιήματα που έρχονται
Έχουν το άρωμα της ξενιτιάς
Είναι προσφυγόπουλα
Πλάνητες χωρίς να βρίσκουν
Της μιας στιγμής απάγκιο.Τα βλέπω εκεί κάτω στους καλαμιώνες
Να ξεκουράζονται για λίγο
Κι ένα - ένα αίφνης
Να ντύνεται τις λέξεις του
Να φορά τα γιορτινά του φορέματα
-από ζουμπούλια και ηλίανθους-
Να καβαλικεύει το περήφανο άτι του
Και να ροβολάει στις βραγιές της Τέχνης, απροστάτευτο
από συντρόφους.Τα ποιήματα που έρχονται είναι παιδιά αμάραντα
Περιμένουν στωικά ένα κάλεσμα ένα νεύμα, να έτσι… σαν
χαιρετισμό!
Με την πένα οπλισμένη αγάπη από εσένα, Ποιητά!
Εσύ κι Εκείνοι, Ποιητής και ποίημα
Κάτι σαν μονομαχία σε μαρμαρένια αλώνια
-Παιχνίδι αιώνιας μέθης στο ωραίο-Σαν θρίαμβος μιας μεγάλης νίκης
Ή σαν αιματηρή σφαγή χωρίς προηγούμενο.Γιατί τα ποιήματα που έρχονται…
Οπλοφορούν. (Τα ποιήματα που έρχονται, σ. 39)
Αγαπητή Ειρήνη! Χαιρετώντας σε, εύχομαι πολλά ποιήματά σου να κρύβονται ακόμα στους καλαμιώνες, και οπλοφορώντας ή μη, να παίρνουν σάρκα και οστά από τον νου, την ψυχή και την πένα σου!