Οδυσσέας Ελύτης

Η Μάγια

Η Πουλιά  πόχει εφτά

μέσ' από τους ουρανούς περνά.

Κάποτε λίγο σταματά στο φτωχικό μου και κοιτά:

-   Γεια σας τι κάνετε; Καλά;

-   Καλά. Πώς είναι τα παιδιά;

-   Τι να σας πω; Εκεί ψηλά

τα τρώει τ' αγιάζι  κι η ερημιά.

-  Γι' αυτό πικραίνεσαι, Κυρά,
δε μου τα φέρνεις εδωνά;

μα ναι θα σου τη φάνε τη σοδειά.

-    Δώσε μου καν την πιο
τη Μάγια την αστραφτερή.

-    Πάρ' τη λοιπόν κι έχε στο νου
πως θα 'σαι ο άντρας τ' ουρανοί
Είπε. Και πριν βγάλω μιλιά,
μου την καρφώνει στα μαλλιά.

Λάμπουνε γύρω τα βουνά, τα χέρια μου βγάνουν φωτιά.

Κι η Πούλια πόχει εφτά φεύγει και μ' αποχαιρετά.