Οι δάσκαλοι και εμείς…

      Όλοι λένε ότι  οι δάσκαλοι είναι η πνευματική προέκταση μας , το έργο τους όμως που αναλαμβάνουν είναι πιο βαρύ και δύσκολο, γιατί δεν έχουν να κάνουν με ένα ή δύο ιδιότροπα και παράξενα παιδάκια, αλλά με κοπάδια ολόκληρα νεαρών που πάνω στη τρέλα τους ξεχνούν τι τους περιμένει στη ζωή τους.

     Εμείς τα μικρά αυτά παιδάκια περιμένουμε με αγωνία τη τροφή που θα μας προσφέρουν οι δάσκαλοι, πνευματική τροφή και όχι υλική, γιατί αυτή μας την προσφέρουν οι γονείς μας.

     Δεν ξέρω ποια είναι η δουλειά τους, αλλά πιστεύω ότι είναι ίδια με τη δική μας με τη διαφορά ότι αυτοί τα ξέρουν όλα και εμείς τους ρωτάμε για να τα μάθουμε προκειμένου να μορφωθούμε για να μείνουμε μορφωμένοι άνεργοι ύστερα από λίγα χρόνια

      Η σχέση μας πιστεύω ότι είναι η ίδια όπως του ποντικού με τη γάτα και του λιονταριού με το ποντίκι, γιατί δεν αντέχω αυτή την καθημερινή πίεση. Καμιά φορά έχω την εντύπωση ότι αισθάνονται ευχαρίστηση να μας πιάνουν αδιάβαστους, να μας επικρίνουν, να μας τιμωρούν. Έχει όμως και ο δάσκαλος προσωπικότητα, το νιώθει και αυτός κι εμείς το ζούμε, όταν οι ψυχές μας προσεγγίζουν. Αυτό όμως δεν είναι τροφή, αλλά πνευματική επικοινωνία.

      Γιατί είναι σαν να βλέπεις πως μια γνώση αποσπάστηκε με βία από την καρδιά του δασκάλου κι ήρθε και φώλιασε με την δική μου σκέψη. Και τέτοιες στιγμές είναι λίγες, γεννιούνται μέσα στην κοινή προσπάθεια και τη συνεργασία. Και δεν εξαρτώνται μόνο από τον δάσκαλο, τις γνώσεις και τις διαθέσεις του, αλλά και από εμένα κι από τη δίψα μου για μάθηση.

                              Εγώ θα  ήθελα τους δασκάλους  μου….

   Θα ήθελα όλοι οι δάσκαλοί μου να με καταλαβαίνουν να είναι ευγενικοί μαζί μου, να μην είναι γκρινιάρηδες. Δεν μου αρέσει όταν ένας δάσκαλος φωνάζει συνέχεια.          Θα θαύμαζα το δάσκαλο που θα κατάφερνε να γίνει φίλος με τους μαθητές ώστε αυτοί να τον αγαπάνε.

     Ένας δάσκαλος πρέπει να συγχωρεί τα παιδιά όταν κάνουν λάθη και να τα βοηθάει να βρουν το σωστό δρόμο.

   Εγώ θέλω από τους δασκάλους να μην είναι αυστηροί, σκληροί μαζί μας αλλά να μας αγαπούν, όλα τα παιδιά, και όλα το ίδιο.

     Οι δάσκαλοι είναι οι καθοδηγητές ενός μαθητή για τη ζωή και για τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει.

      Οι δάσκαλοι ήταν και θα είναι πάντα αυτοί που δείχνουν στα παιδιά μέχρι να ενηλικιωθούν το δρόμο της ζωής.

     Είναι καλό οι δάσκαλοι να γίνονται φίλοι με τους μαθητές. Θα ήταν καλό για τους ίδιους και για τους μαθητές.

     Οι δάσκαλοι θα ήθελα να μου φέρονται με ωραίο τρόπο να μην φωνάζουν, να καταλαβαίνουν τα προβλήματά μου, και να κάνουνε το μάθημα ευχάριστα.

      Όταν ζητάμε το λόγο να μας τον δίνουν, να εξηγούν το κάθε πράμα δύο φορές.

 Θα ήθελα να με σέβονται, να λύνουν τα προβλήματα ή τις απορίες που έχω.

     Επίσης όταν κάνω λάθος, θα ήθελα να δείχνουν κατανόηση, και να μου λένε το σωστό κι όχι να με φωνάζουν όπως κάνουν μερικοί.

    Θα ήθελα οι δάσκαλοι να μου φέρονται με ήρεμο τρόπο. Να μην είναι άνθρωποι που θα φοβάμαι.

      Να μην περιμένω με τρόμο πότε θα τελειώσει η ώρα του μαθήματος. Θα ήθελα να ακούγεται η γνώμη μου.

      Να μου απευθύνουν το λόγο όταν εγώ θέλω.

      Να μην γελούν αν κάποια φορά η έκφραση μου είναι λάθος.

      Να μου διορθώνουν το λάθος χωρίς ανεπίτρεπτους σχολιασμούς.