Εννιά Παγκόσμια προβλήματα ζητούν άμεση

                                     λύση γιατί ο πλανήτης  ΓΗ  δεν μπορεί να μας ανέχεται άλλο.

 

   Υπερπληθυσμός:   Η ταχύτατη πληθυσμιακή αύξηση είναι παγκόσμιο πρόβλημα με τεράστιες διαστάσεις. Αν και αποτελεί μόνο ένα από τα πολλά περιβαλλοντικά προβλήματα, το τεράστιο μέγεθος του ανθρώπινου πληθυσμού και ο ταχύτατος ρυθμός ανάπτυξής του, είναι χωρίς αμφιβολία ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα.   Το 1987 ο πληθυσμός της γης ήταν 5 δισεκατομμύρια και ο σημερινός ρυθμός αύξησης είναι 1 δισεκατομμύριο κάθε 11 χρόνια.

 

Η ρύπανση των Ωκεανών: Οι ωκεανοί αποτελούν τους μεγαλύτερους κοινόχρηστους χώρους.     

      Καλύπτουν πάνω από το 70% της επιφάνειας της γης με αλμυρό νερό που κυμαίνεται από 3 - 10 χιλιάδες μέτρα βάθος, αποτελώντας το κυρίαρχο φυσικό χαρακτηριστικό αυτού του πλανήτη.

    Η ασύλληπτη αυτή απεραντοσύνη τους σε συνδυασμό με τις περιορισμένες γνώσεις μας για πολλά βασικά στοιχεία της δυναμικής τους και της οικολογίας τους, δημιούργησε μια κατάσταση που ευνοεί τις "εγωιστικές" ανθρώπινες ενέργειες που βασίζονται στο συμφέρον και στην απροσεξία, με τη δικαιολογία ότι οποιαδήποτε ζημία θα οξύνει την κατάσταση σε μια αμελητέα ποσότητα.

   Η ρύπανση των ωκεανών είναι κατά ένα μέρος συνέπεια της υποβάθμισης του παράκτιου περιβάλλοντός τους. Καθώς τα γλυκά νερά αποστραγγίζονται προς τη θάλασσα, μεταφέρουν τα απόβλητα που δημιουργούνται στην ξηρά.

   Έτσι αναγνωρίζεται ότι η αστικοποίηση και η εκβιομηχάνιση, που συνδέονται με την ανάπτυξη αποτελούν βασικούς συντελεστές στην υπερφόρτωση με τοξικούς ρύπους και στη φυσική υποβάθμιση των παράκτιων περιοχών.

 

Η μείωση της βιοποικιλότητας: Στις  επόμενες δεκαετίες, οι ανθρώπινες δραστηριότητες εκτιμάται ότι θα προκαλέσουν την εξαφάνιση του 1/5 περίπου των ειδών του πλανήτη. Η σημαντικότατη αυτή απώλεια της βιοποικιλότητας οφείλεται σε πολλές ανθρώπινες δραστηριότητες στις οποίες συμπεριλαμβάνονται η εκδάσωση, η ερημοποίηση, τα υδροαναπτυξιακά έργα ευρείας κλίμακας, γεωργία, αλιεία, ρύπανση, κυνήγι και λαθροθηρία. Η μείωση της βιοποικιλότητας θα προκαλέσει σοβαρή οικολογική και οικονομική απώλεια, ενώ ταυτόχρονα θα επιφέρει έμμεσες συνέπειες στην αναπαραγωγή, στην αισθητική και την ηθική.

 

Τα τροπικά δάση: Τα τροπικά δάση αποτελούν ένα κύριο τμήμα των οικολογικών συστημάτων του πλανήτη μας, καθώς παρουσιάζουν μια εκπληκτικά υψηλή περιεκτικότητα βιολογικής δραστηριότητας. Μέχρι πρόσφατα τα τροπικά δάση κάλυπταν το 16% της επιφάνειας του πλανήτη, συνεισέφεραν το 29% του συνόλου της παγκόσμιας καθαρής παραγωγής βιομάζας και διατηρούσαν το 56% της παγκόσμιας βιομάζας. Δυστυχώς, οι πρόσφατες ανθρώπινες δραστηριότητες οδήγησαν σε μείωση της τάξης του 50% των τροπικών δασών. Με βάση τις τρέχουσες τάσεις, τα δάση που απέμειναν θα καταστραφούν μέσα σε μερικές μόλις δεκαετίες.

 

Η ρύπανση του αέρα:Τον τελευταίο αιώνα η ανάπτυξη της εκβιομηχάνισης, η αύξηση του πληθυσμού και η άνοδος του βιοτικού επιπέδου στις αναπτυσσόμενες χώρες, συνοδεύεται από αυξανόμενα επίπεδα ρύπανσης του αέρα. Μέχρι τα μέσα του αιώνα, η γνωστοποίηση των κινδύνων στο κοινό, επέφερε την έναρξη εθνικών προγραμμάτων που σχεδιάστηκαν για να ανακουφίσουν τις δυσάρεστες συνθήκες. Ενώ η ρύπανση του αέρα θεωρήθηκε ότι αποτελεί κυρίως τοπικό πρόβλημα που επικεντρώνεται σε αστικές ή βιομηχανικές περιοχές, τώρα γνωρίζουμε ότι το πρόβλημα είναι πολύ πιο σύνθετο και περιλαμβάνει τοπικές, περιφερειακές, ακόμη και παγκοσμίου επιπέδου συνιστώσες. Η ρύπανση του αέρα δε σέβεται τα κρατικά σύνορα. Ενώ τα προβλήματα της τοπικής ρύπανσης του αέρα υφίστανται ακόμη, παρουσιάζονται επίσης και περιφερειακά, όπως το φωτοχημικό νέφος, καθώς και μια εναπόθεση οξέων σε διεθνές επίπεδο. Σε παγκόσμιο επίπεδο, η μείωση του στρατοσφαιρικού όζοντος και η αλλαγή στο παγκόσμιο κλίμα αποτελούν σήμερα θέματα ευρείας δραστηριότητας. Η ρύπανση του αέρα μπορεί να θεωρηθεί σοβαρό και αναπτυσσόμενο πρόβλημα σε  κάθε σημείο του πλανήτη.

 

Η αλλαγή του κλίματος και το φαινόμενο του θερμοκηπίου: Τα τελευταία χρόνια ανησυχούμε όλο και περισσότερο για το γεγονός ότι η αύξηση της περιεκτικότητας των αερίων του φαινόμενου του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα θα οδηγήσει σε αλλαγή του κλίματος, με παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας, με αλλαγές στα ατμοσφαιρικά κατακρημνίσματα και με ανύψωση της στάθμης της θάλασσας. Η αναγνώριση της αλλαγής του κλίματος έγινε πιο εμφανής τα τελευταία χρόνια λόγω της ξηρασίας που δοκίμασαν οι κεντροδυτικές περιοχές των ΗΠΑ το 1988 και μιας δεκαετίας ξηρασίας στην περιοχή sahel της Αφρικής. Η αναμενόμενη εμβέλεια των αλλαγών στην αύξηση της θερμοκρασίας για τον επόμενο αιώνα κυμαίνεται από 1,5-4,5 βαθμούς Κελσίου και ξεπερνά την αλλαγή που συνέβη στα τελευταία 10.000 χρόνια. Από τη στιγμή που η αύξηση των αερίων του θερμοκηπίου (διοξείδιο του άνθρακα, μεθάνιο, υποξείδιο του αζώτου κλπ) προέρχεται από τις τρέχουσες ανθρώπινες δραστη­ριότητες, η μείωση των αερίων για τη σταθεροποίηση του κλίματος είναι δυνατόν να απαιτήσει σημαντική αναδόμηση των κοινωνιών και του τρόπου με τον οποίο ζουν οι άνθρωποι. Οι οικονομικές συνέπειες της μείωσης των αερίων του θερμοκηπίου και η σταθεροποίηση του κλίματος, θεωρούνται σχετικά υψηλές.

 

Η ερημοποίηση:  Στις τελευταίες δεκαετίες, τα διάφορα κρούσματα λιμού που παρουσιάστηκαν, συνδέθηκαν αναπόσπαστα με τις ξηρασίες στην Αφρική, κάτω από τη Σαχάρα, στη βορειοανατολική Βραζιλία και σ' άλλα μέρη, τα οποία άρχισαν να αφυπνίζουν τον παγκόσμιο πληθυσμό για τις τρομερές συνέπειες, που επέφερε η υποβάθμιση μιας κάποτε παραγωγικής γης. Ερημοποίηση είναι η μείωση ή η καταστροφή της βιολογικής δυνατότητας της γης, με τελικό αποτέλεσμα τη δημιουργία ερήμων. Αυτή είναι μία άποψη της γενικευμένης υποβάθμισης των οικοσυστημάτων, κάτω από συνδυασμένες πιέσεις αντίξοων και αβέβαιων κλιματικών συνθηκών και υπερεκμετάλλευσης.

 

Η χρήση φυσικών πόρων:  Η τεχνολογία έδωσε τη δυνατότητα στον άνθρωπο να χρησιμοποιεί τους φυσικούς πόρους και να βελτιώνει τα επίπεδα διαβίωσης του. Περισσότεροι άνθρωποι τρέφονται σήμερα, απ' ό,τι ποτέ πριν στην ιστορία της ανθρωπότητας. Δυστυχώς, ταυτόχρονα περισσότεροι άνθρωποι απ' ό,τι ποτέ πριν υποσιτίζονται. Οι φυσικοί πόροι συνεχώς υποβαθμίζονται και καταστρέφονται και αυτό περιλαμβάνει την αρόσιμη γη. νερό, την ενέργεια και τους βιότοπους. Το έδαφος διαβρώνεται, το νερό μολύνεται, ή δέχεται υπερεκμετάλλευση, τα απολιθωμένα καύσιμα εξορρύσονται με μεγάλη ταχύτητα και βιοποικιλότητα ελαττώνεται.

 

Η τρύπα του όζοντος:     Το 1974, δύο επιστήμονες προειδοποίησαν ότι το στρώμα του όζοντος διέτρεχε κίνδυνο ελάττωσης από τα σύνθετα χημικά τα οποία προστίθενται στην ατμόσφαιρα. Οι ουσίες αυτές αναφέρονται διεθνώς ως CFC (χλωροφθοράνθρακες). Το όζον είναι ένα μόριο οξυγόνου που αποτελείται από 3 άτομα οξυγόνου. Το όζον που εξετάζουμε εδώ, βρίσκεται στην ανώτερη ατμόσφαιρα σε πολύ μικρότερη ποσότητα και ενεργεί ως το μόνο προστατευτικό «κέλυφος» της γης έναντι συγκεκριμένων βλαβερών μηκών κύματος της υπεριώδους ακτινοβολίας, η οποία διαφορετικά θα διείσδυε μέχρι την επιφάνεια της γης. Οι συνέπειες της αυξημένης υπεριώδους ακτινοβολίας από τον ήλιο είναι ιδιαίτερα σοβαρές, επηρεάζουν την ανθρώπινη υγεία και την παραγωγικότητα τόσο των χερσαίων, όσο και των υδρόβιων οικοσυστημάτων. Η μείωση του όζοντος αποτελεί μια σημαντική απειλή για το παγκόσμιο περιβάλλον και προειδοποιεί τον άνθρωπο, ότι δεν μπορεί να συνεχίσει τη σημερινή του πορεία. Η τρύπα του όζοντος είναι ένα μάθημα προς όλους για την εύθραυστη φύση των φυσικών μας συστημάτων και ότι αυτά δε θα αλλάζουν πάντα με αργό και προβλεπόμενο ρυθμό.