Ανρύ Τρουαγιά, «Το ξένο ψωμί»

Άλλο ένα ψυχογραφικό θρίλερ που εξετάζει τη σχέση πατρότητας μ’ έναν πολύ πρωτότυπο τρόπο: ο κεντρικός ήρωας, μετά το θάνατο της γυναίκας του αλλά και της πιστής του υπηρέτριας που τον φρόντιζε, δένεται παθολογικά με τα δυο ανήλικά της παιδιά και υποκαθιστά σταδιακά τον πραγματικό τους πατέρα που είναι ο κηπουρός του σπιτιού. Ο απελπισμένος (πραγματικός) πατέρας, φτωχός, άξεστος και αμόρφωτος, το ρίχνει στο πιοτό και αδιαφορεί φαινομενικά για τα παιδιά του, οδηγώντας την υπόθεση σ’ έναν φαύλο κύκλο. Όταν πια η αρρωστημένη ιδιοσυγκρασία του ήρωα τον οδηγεί στην απόφαση για υιοθεσία, ο παραμερισμένος και παραγνωρισμένος απ’ τα παιδιά του Μιγέλ ,προχωρεί σε λύσεις απελπισίας (έγκλημα και αυτοκτονία).

Το βιβλίο είναι σχετικά καλογραμμένο και ενδιαφέρον, όσο ένα αξιοπρεπές αστυνομικό. Μου φάνηκε ελαφρώς κατώτερο απ’ τα δυο προηγούμενα, ίσως επειδή ήταν προβλέψιμο, ίσως επειδή ήταν το τρίτο στη σειρά που διάβασα του ίδιου συγγραφέα.

επιμέλεια: Παπαγγελή Χριστίνα

Ημερομηνία τελευταίας επεξεργασίας: Τετάρτη, 14. Μαρτίου 2007