Ο άνθρωπος που πατάει τα αυτοκίνητα

Ένα αυτοκίνητο που πατάει έναν πεζό δεν είναι ασφαλώς είδηση, παρά μόνο για τα πολύ ψιλά της εφημερίδας. Αλλά ένας άνθρωπος που πατάει ένα αυτοκίνητο, αυτό μάλιστα, αυτό αποτελεί είδηση. Και αν αυτός ο άνθρωπος πατάει 3.000 αυτοκίνητα, ε τότε μιλάμε για πραγματικά μεγάλη είδηση! Όμως για τον Μίκαελ Χάρτμαν, τον Γερμανό ακτιβιστή που έχει αφιερώσει τη ζωή του στον αγώνα κατά του αυτοκινήτου στην πόλη δεν υπάρχουν πολλά μέσα ενημέρωσης πρόθυμα να τον προβάλουν.
Ο Χάρτμαν αποφάσισε να ξεκινήσει τον ειρηνικό αλλά αδυσώπητο πόλεμο κατά του αυτοκινήτου ένα ωραίο πρωί, τον Μάρτιο του 1988. Ήταν τότε μόλις 22 χρόνων. Περπατούσε στους δρόμους του Μονάχου, της πόλης που γεννήθηκε, και διαπίστωσε με οργή ότι τα αυτοκίνητα που είχαν παρκάρει παράνομα του έκλειναν το πεζοδρόμιο και τον υποχρέωναν να κατέβει στο δρόμο για να περάσει. Έτσι, αυθόρμητα, πήρε τη μεγάλη απόφαση. Δεν θα σταματούσε. Πάτησε πάνω στον προφυλακτήρα του πρώτου αυτοκινήτου που τον εμπόδιζε, σκαρφάλωσε στο καπό, κι από 'κει στην οροφή, στο πορτ-μπαγκάζ και κάτω.
Οι αντιδράσεις των άλλων πεζών ήταν ποικίλες. Οι περισσότεροι έμειναν εμβρόντητοι, κάποιοι χειροκρότησαν γελώντας, και ελάχιστοι -ανάμεσά τους και οι οδηγοί των παράνομα παρκαρισμένων αυτοκινήτων- έδειξαν έτοιμοι να λιντσάρουν τον Χάρτμαν. Κάποιοι αστυνομικοί κινήθηκαν εναντίον του, αλλά κοντοστάθηκαν όταν διαπίστωσαν ότι τα "πατημένα" αυτοκίνητα δεν είχαν ούτε γρατσουνιά. Πώς να τον συλλάβουν; Με ποια κατηγορία; Δεν υπάρχει νόμος που να απαγορεύει το περπάτημα πάνω σε αυτοκίνητα! Οσο δεν καταστρέφεις το αμάξωμά τους, είναι απολύτως νόμιμο να κάνεις περίπατο επάνω τους.
Τα επόμενα δέκα χρόνια ο Χάρτμαν αναδείχθηκε σε πρωτοπόρα μορφή του αγώνα των πεζών κατά της μονοκρατορίας των αυτοκινήτων στην πόλη. Αυτή η μορφή δράσης, το Car-Walking, έγινε γρήγορα γνωστή και βρήκε πολλούς μιμητές. Κανείς όμως δεν διαθέτει την άψογη τεχνική και την ικανότητά του να μην αφήνει ούτε μια μικρή λακκουβίτσα στο αυτοκίνητο που πατάει.
"Ο λόγος που πατάω πάνω στα αυτοκίνητα είναι για να διώξουμε τους οδηγούς από τα πεζοδρόμια. Να φοβούνται ότι θα τους πατήσουν οι πεζοί, και ότι μπορεί να γρατσουνιστεί η καλογυαλισμένη επιφάνεια της περιουσίας τους." Κατά μέσο όρο ο Χάρτμαν πατάει 5 αυτοκίνητα την ημέρα. Σε μια από τις πιο παραγωγικές του περιόδους, από τις 21 Μαΐου μέχρι τις 2 Αυγούστου 1995, πάτησε περισσότερα από 350 αυτοκίνητα. Στα 50 ήταν μέσα οι οδηγοί! Απ' αυτούς μόνο οι δύο διαμαρτυρήθηκαν έντονα, αλλά χωρίς να μεταχειριστούν βία. Οι περισσότεροι άρχισαν να ψάχνουν για ζημιές. Όσο για την αστυνομία, ο Χάρτμαν υποστηρίζει ότι δεν έχει κανένα λόγο να τη φοβάται: "Τα πρώτα δυο χρόνια, το 1988 και το 1989 ανέβηκα πάνω σε 1500 αυτοκίνητα και με συνέλαβαν 7 φορές. Στις 6 απ' αυτές δεν είχα προκαλέσει καμιά ζημιά και με απάλλαξαν. Στην τελευταία υπήρχε ένα μικρό βαθούλωμα στο καπό, αλλά και πάλι δεν πλήρωσα τίποτα."
Ακολούθησε το Street-Walking. Η δεύτερη μορφή διαμαρτυρίας του Χάρτμαν είναι να βαδίζουν οι πολίτες στη μέση του δρόμου, υποδηλώνοντας εμπράκτως ότι "ο άνθρωπος προηγείται του αυτοκινήτου". Μεταφέρει έτσι τη σύγκρουση στο στρατόπεδο του αντιπάλου. Η διαμαρτυρία αυτή παίρνει διάφορες μορφές. Ξεκίνησε με ένα κολατσιό στο δρόμο. Ο γερμανός ακτιβιστής έστρωσε την πετσέτα του και άρχισε να τρώει ένα σάντουιτς στη μέση ενός πολυσύχναστου δρόμου του Μονάχου. Το επιχείρημά του είναι απλό: "Αφού οι πεζοί είναι υποχρεωμένοι στο πεζοδρόμιο να παρακάμπτουν τα αυτοκίνητα, πρέπει και οι οδηγοί να παρακάμπτουν τους πεζούς στο δρόμο."
Η πιο προχωρημένη μορφή του Street-Walking περιλαμβάνει την πλήρη κατάργηση των διαβάσεων. Ο Χάρτμαν και η παρέα του διασχίζουν τα σταυροδρόμια διαγωνίως και περνούν πάντα με κόκκινο τις διαβάσεις. Ο σκοπός τους είναι να υποβάλουν στους οδηγούς την ιδέα ότι κάθε στιγμή μπορεί να αντιμετωπίσουν έναν πεζό στο δρόμο, και έτσι να υποχρεωθούν να κινούνται με πολύ μικρή ταχύτητα.
Το κύριο σύνθημα της ομάδας είναι αφοπλιστικό: "Μόνο πεζοί στα πεζοδρόμια." Εξίσου εύληπτα είναι και τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν
Το 1995, όταν ο Χάρτμαν είχε αρχίσει να γίνεται γνωστός σ' όλη τη Γερμανία, οι αρχές έδειξαν τα πρώτα σημάδια εκνευρισμού. Το περπάτημα στο δρόμο θεωρήθηκε από ένα δικαστήριο ως "επικίνδυνη προσβολή της οδικής κυκλοφορίας" και ο ίδιος ο Χάρτμαν οδηγήθηκε σε ψυχιατρείο για λίγες μέρες. Θορυβημένοι οι διώκτες του, επιχείρησαν να του αποδώσουν μειωμένο καταλογισμό, προβάλλοντας μάλιστα ένα παλιό τραύμα στο κεφάλι, από σοβαρό οδικό ατύχημα. Η υπόθεση πήρε διαστάσεις στον Τύπο, και τελικά το ανώτερο δικαστήριο τον δικαίωσε.

 

(Ελευθεροτυπία, 21-2-1999)

*ακτιβισμός: πολιτική αντίληψη και  πρακτική που δίνει μεγάλη έμφαση στη σημασία της δράσης για την επίτευξη  στόχων (>action)

     ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ:

1.  Να αποδώσετε περιληπτικά  το περιεχόμενο του κειμένου ( σε 100-130 λέξεις)

(2,5 μον.)

2.  α) Να χωρίσετε σε  δυο ενότητες το κείμενο και να δικαιολογήσετε το χωρισμό που επιλέξατε

β) Να δώσετε δικό σας τίτλο στο κείμενο,παίρνοντας υπόψη ότι πρόκειται για άρθρο εφημερίδας.

(2,5 μον.)

3.  «Διαπίστωσε με οργή ότι τα αυτοκίνητα που είχαν παρκάρει παράνομα του έκλειναν το πεζοδρόμιο και τον υποχρέωναν να κατέβει στο δρόμο για να περάσει».

Να  ξαναγράψτε στην κόλλα σας τις δευτερεύουσες προτάσεις της παραπάνω περιόδου, επισημαίνοντας για καθεμιά α) αν είναι ονοματική, επιρρηματική ή αναφορική  β) σε ποιο συγκεκριμένο είδος ανήκει (π.χ. χρονική, ειδική, αναφορική προσδιοριστική, αναφ. επιρρηματική κ.λ.π. )

(2,5 μον.)

4.  ποικίλες αντιδράσεις (3^η παρ.), εμβρόντητοι πεζοί (3^η παρ.), άψογη τεχνική (4^η παρ.) Αντιγράψτε στην κόλλα σας τα  παραπάνω ονοματικά σύνολα, υπογραμμίστε τα επίθετα και αντικαταστήστε το καθένα μ’ ένα συνώνυμο (ώστε να παραμένει ίδιο το νόημα του κειμένου). Στη συνέχεια, επιλέξτε δυο απ’ αυτά τα επίθετα (δηλ. τα αρχικά) και σχηματίστε αντίστοιχα δικές σας προτάσεις (όπου ν’ αναδεικνύεται το νόημα της λέξης).

(2,5 μον.)

5.  Στην  πόλη Ψ. όπου κατοικείτε, είναι έντονο το κυκλοφοριακό πρόβλημα.Είστε πεζός ή οδηγός αυτοκινήτου (επιλέξτε) και σας σταματά στο δρόμο ο δημοσιογράφος  Χ. της τοπικής εφημερίδας.Πώς θα απαντούσατε στις ακόλουθες ερωτήσεις του ρεπορτάζ;

α) Ποιες είναι οι κυκλοφοριακές συνθήκες στην πόλη Ψ.; Ποια προβλήματα αντιμετωπίζετε σεις προσωπικά στην καθημερινή σας μετακίνηση;

β) Ποια η γνώμη σας  για τη μορφή δράσης που επέλεξε ο ακτιβιστής Μίκαελ Χάρτμαν σχετικά με τα παρκαρισμένα σε πεζοδρόμιο αυτοκίνητα; Πώς θα αντιδρούσατε αν πατούσε στο δικό σας αυτοκίνητο;

γ) Ποιες λύσεις θα μπορούσατε να προτείνετε για την αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού;

Να αναπτύξτε κάθε απάντηση σε 60-80 λέξεις.

(10 μον.)

επιμέλεια: Χριστίνα Παπαγγελή

Ημερομηνία τελευταίας επεξεργασίας: Τρίτη, 10. Ιουνίου 2008