|
Αμ έτσι δε θα χει ποτέ αγώνα μαντάμ… κείμενο του Γ. Π. Μαλούχου στο περιοδικό Κ. της Καθημερινής. (Σεπτέμβριος 2003)
Δύσκολα θα μπορούσε να φανταστεί κανείς πόσο βαθιά και πολύπλευρα μπορεί μια διαφήμιση να περιγράψει μια κοινωνία, όπως αυτή με τον τύπο που «έχει αγώνα αύριο...». Τα παιδιά έχουν βάλει το σκυλάκι στην πλαστική βάρκα κι αυτό παρασύρεται απ' το ρεύμα, η (πανταχού παρούσα) πεθερά φωνάζει: «Που είναι αυτός;», εννοώντας τον γαμπρό για να τρέξει να το μαζέψει, και το... βλήτο η κόρη τρέχει η ίδια απαντώντας «έχει αγώνα αύριο...», ενώ αυτός «προπονείται» για να πάει να συμπληρώσει δελτίο... Όλη η θλιβερή Ελλάδα, παλαιάς και νέας κοπής, συμπυκνωμένη και ενοποιημένη: η οικογένεια που από το σφιχταγκάλιασμα τελικά πνίγει τα παιδιά της εξουσιάζοντας τις δικές τους οικογένειες ή στερώντας τους τη χαρά, το ενδιαφέρον και την ευθύνη να τις δημιουργήσουν (το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των διαζυγίων στη χώρα μας οφείλεται στα πεθερικά επιβεβαιώνουν οι μελέτες) και, μέσα σε όλον αυτόν τον ευνουχισμό, να σου και το κοινωνικό ισοδύναμο του ευνουχισμού: όχι, ο κρετίνος ακαμάτης εαυτός μας να μην αγωνιστεί στη δουλειά, να αγωνιστεί στον τζόγο. Αυτό μάλιστα, το δέχεται και η πεθερά! Αμ, έτσι, δεν θα 'χει ποτέ αγώνα μαντάμ! Χαμένοι θα 'ναι πάντα, και αυτός και η κόρη σου και τα παιδιά της... Αλλά σάμπως σε νοιάζει; Αρκεί να 'σαι εσύ τ' αφεντικό...
ερωτήσεις
I. πόσο βαθιά και πολύπλευρα μπορεί μια διαφήμιση να περιγράψει μια κοινωνία II. η οικογένεια που από το σφιχταγκάλιασμα τελικά πνίγει τα παιδιά της III. κοινωνικό ισοδύναμο του ευνουχισμού: να μην αγωνιστεί στη δουλειά, να αγωνιστεί στον τζόγο επιμέλεια: Συμεωνίδης Βασίλης Ημερομηνία τελευταίας επεξεργασίας: Τετάρτη, 25. Απριλίου 2007 |
|