Ασκήσεις στους υποθετικούς λόγους

ΑΣΚΗΣΕΙΣ  ΣΤΟΥΣ  ΥΠΟΘΕΤΙΚΟΥΣ  ΛΟΓΟΥΣ

Στα παρακάτω παραδείγματα να βρείτε τους υποθετικούς λόγους. Οι υποθετικές μετοχές, όπου υπάρχουν, να τραπούν σε υποθετικές προτάσεις και να βρεθεί το είδος του υποθετικού λόγου.

1.      Ε? δέ μή ?ν τοιο?τος ? πατήρ, ο?κ ?ν ?κ πολλ?ν ?λίγα κατέλιπεν.

2.      Ε? μή ποιήσουσι τα?τα, ?σονται ?κσπονδοι.

3.      Ε? μεν ?ν τ? δικαστηρί? ?κρίνοντο, ?αδίως ?ν ?σώζοντο.

4.      ?άν λάθω, σωθήσομαι.

5.      ?άν διαλύωμεν τό στράτευμα, τά μέν ?μέτερα ?σθενέστερα γίγνοιντο ?ν, τά δέ τ?ν πολεμίων πάλιν α?ξήσεται.

6.      Ε? ν?ν γε ?ξαπατηθείητε ?πό τούτων καί δημεύσαιτε τήν ο?σίαν ?μ?ν, ο?δέ δύο τάλαντα λάβοιτ?  ?ν.

7.      ?άν θεός ?θέλ? καί  ?με?ς συμπροθυμ?σθε, πειράσομαι πορίζειν ?μ?ν τά ?πιτήδεια ?ς πλε?στα.

8.      Δράσας δίκαια ?ξεις τούς θεούς συμμάχους.

9.      Ν?ν τοίνυν, ? ?νδρες δικασταί, παράδειγμα ποιήσετε το?ς ?λλοις δικαίοις ε?ναι, δίκην λαβόντες παρά τούτων.

10.  Ο? κόλακες πιστευθέντες τούς πιστεύσαντας ?δικο?σιν.

11.  Κρο?σος ?ρωτ? τόν θεόν τί ποι?ν τόν λοιπόν βίον ε?δαιμονέστατα διατελέσειεν ?ν.

12.  ?άν ο?ν ?μοί πεισθ?τε, τά τε δίκαια ψηφιε?σθε καί τά λυσιτελο?ντα ?μ?ν α?το?ς α?ρήσεσθε

 Να μετατρέψετε τους παρακάτω υποθετικούς λόγους στο είδος που

σας ζητείται.

1. Ε? ψεύδομαι, Σώκρατες, ?ξέλεγχε. (μη πραγματικό)

2. ?ν ?θέλωμεν ?ποθν?σκειν ?πέρ τ?ν δικαίων, ε?δοκιμήσομεν. (απλή σκέψη του λέγοντος)

3. Ε? σύ βούλει, ?πανέλθωμεν. (αόριστη επανάληψη στο παρελθόν)

4. Τ?ν ?χθρ?ν ε? τινα λάβοιεν, ?πέκτεινον. (προσδοκώμενο)

5. Ε? το?το ποιε?ς, τήν πόλιν βλάπτεις. (μη πραγματικό)

6. Ε? μή ε?χομεν φ?ς, ?μοιοι το?ς τυφλο?ς ?ν ?μεν. (απλή σκέψη του σκέψη του λέγοντος)

7. Ε? δέ το?ς λόγοις πείθοισθε το?ς ?μο?ς, ?λην τήν ?λλάδα καλ?ς ?ν διοικο?τε.

(αόριστη επανάληψη στο παρόν ? μέλλον)

8. ?άν ?ντέχ? τά τ?ν ?λυνθίων, ?με?ς ?κε? πολεμήσετε.(πραγματικό)

Αρχαίοι Έλληνες λογογράφοι

Στην αρχαία Αθήνα ο νόμος υποχρέωνε τους διαδίκους να υπερασπίζονται οι ίδιοι την υπόθεσή τους στο δικαστήριο, χωρίς τη βοήθεια συνηγόρου. Όσοι όμως από αυτούς δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στο έργο της υπεράσπισης, ανέθεταν με αμοιβή τη σύνταξη του κατάλληλου λόγου σε επαγγελματίες συγγραφείς λόγων τους λογογράφους ή λογοποιούς. Τους λόγους αυτούς οι ενδιαφερόμενοι τους αποστήθιζαν και εκφωνούσαν στα δικαστήρια.

Το έργο του λογογράφου δεν ήταν εύκολο. Απαιτούσε γνώση του αττικού δικαίου, σωστή εκτίμηση των κοινωνικών και πολιτικών συνθηκών της εποχής και κυρίως γνώση της ανθρώπινης ψυχολογίας που ήταν απαραίτητη για να προσαρμόσει ο λογοποιός το λόγο του στο χαρακτήρα του πελάτη του. Η ικανότητα αυτή, χαρακτηριστικό γνώρισμα της τέχνης του Λυσία, ονομάστηκε ηθοποιία και αποτελούσε τη βασικότερη αρετή ενός πετυχημένου λόγου.