Παναγιώτα Σμυρλή, Λευκό βαθύ
Υδροπλάνο, Αθήνα 2020
"Μυρτώ".
'Ακουσε τ' όνομά της και γύρισε. Έμεινε
ακίνητη πάλι, να βεβαιωθεί γι΄ αυτή τη φωνή,
ότι δεν ήταν της φαντασίας της.
"Μυρτώ" .
Η κουρτίνα φούσκωνε πίσω της σαν λευκό
πέπλο νύφης. Η ίδια βρισκόταν στο παράθυρο
και χτένιζε τα μαλλιά της. Ήταν χυμένα στην
πλάτη της κι άφηναν το μουρμουρητό τους να
κυλήσει ως τη μέση της.
"Να
συνεχίσεις τη ζωή σου σαν να βράχηκες από
μια μπόρα και στέγνωσες. Έχεις τη δύναμη".
Τόσο
απλά.
Η
γυναίκα θυμόταν ακριβώς τη στιγμή που είχαν
ειπωθεί αυτά τα λόγια απ΄ τη γιαγιά της.
Είχε σκύψει πάνω τους, ξεχωρίζοντας μια-μια
τις λέξεις, όπως ξεχωρίζουν οι άνθρωποι τη
σοδειά απ΄ τους καρπούς και τα κοριτσάκια
από τα βότσαλα κοχύλια.
Υποσυνείδητα,
κάτω βαθιά, ίσως και να ήταν έτοιμη, στην
επιφάνεια όμως, εκεί που σκάνε οι τρικυμίες,
δεν ήταν. Είναι διαφορετικό να περιμένεις
μια αλλαγή απ΄ το να την υποδέχεσαι...
Η
Ιστορία γυρίζει όπως η γη, ξεφυλλίζει τις
σελίδες της, κάπου έχει γραμμένο τ΄ όνομά
της.
Σφράγισε
το πηγάδι της αυλής, Πότισε τα γεράνια και
τους τραγούδησε, να΄χουν οι πόρτες του
σπιτιού μια ανάμνηση απ΄ τη δική της φωνή.
Φεύγοντας θ΄ άφηνε πίσω της.... Και τι δεν θ΄
άφηνε....
"Πού
είναι η ευτυχία γιαγιά;"
"Στο
μυαλό μας κόρη μου, εκεί που γεννιούνται οι
επιθυμίες".
Έχω
ό,τι δικαιούμαι να ελπίζω, σκέφτηκε. 'Εκοψε
ένα λευκό λουλούδι απ΄ τη μανόλια, το μύρισε,
άνοιξε το πορτάκι του κήπου, σιγουρεύτηκε
πως δεν ήταν κανείς στον δρόμο και βγήκε.
Δε
γύρισε να κοιτάξει πίσω της.
....................................................................................
(Απόσπασμα)
Επιστροφή Γιώτα Σμυρλή - εργογραφία
επιστροφή λογοτεχνικές σελίδες, παρουσιάσεις, απόψεις...
Κεντρική σελίδα Παναγιώτης Χαλούλος