Η τέχνη των ψευδαισθήσεων και οι τεχνικές τους

 

Πέρα από τις δυο διαστάσεις. 

Ο Ενώ μια φωτογραφία ή ένα video αποτυπώνει το βάθος του πεδίου με την μέθοδο της προοπτικής απεικόνισης, το μάτι εξακολουθεί να αντιλαμβάνεται ότι βλέπει μια επίπεδη επιφάνεια. Αυτό συμβαίνει διότι η αντίληψη του βάθους δεν είναι μόνο θέμα προοπτικής, αλλά μια σύνθετη διαδικασία που κυρίαρχο λόγο έχει η σύγκλιση των οφθαλμών όταν κοιτάζουμε κοντινά αντικείμενα και η απόκλισή τους στα μακρινά.

Είναι γνωστές σε όλους τεχνικές απεικόνισης, που με ειδικά γυαλιά δίνουν την αίσθηση του βάθους, λίγοι όμως γνωρίζουν ότι υπάρχουν και άλλοι τρόποι τρισδιάστατης απεικόνισης, λιγότερο αποτελεσματικοί, που όμως δεν χρειάζονται κανενός είδους οπτικό βοήθημα.

Πρώτη μέθοδος είναι δύο κάθετες γραμμές πάνω σε κινούμενες εικόνες, που ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται ως ένα νοητό επίπεδο στην επιφάνεια της οθόνης και η δράση λαμβάνει χώρα πίσω από αυτό. Τα στοιχεία του video που πλησιάζουν προοπτικά τον θεατή και καλύπτουν αυτές τις γραμμές, φαίνεται να βγαίνουν έξω από την οθόνη. Το αποτέλεσμα φαίνεται καλύτερα σε λευκό φόντο.

 

Μια ακόμη μέθοδος τρισδιάστατης απεικόνισης χωρίς ειδικά γυαλιά, είναι η λήψη φωτογραφίας με στερεοσκοπική κάμερα, και η απεικόνιση εναλλάξ και ρυθμικά στο ίδιο σημείο, τις φωτογραφίες από τους δυο φακούς της στερεοσκοπικής κάμερας. Εναλλακτικά η διαδικασία αυτή μπορεί να εξομοιωθεί και με computer graphics.

 

Αντίθετα η εναλλαγή του αρνητικού – θετικού σε μια φωτογραφία, κάτω από ορισμένες συνθήκες, δίνει την εντύπωση της κίνησης:

 

 

 << Επιστροφή στην αρχική σελίδα >>